موسی جوان (1275 – 1350 شمسی) حقوقدان و نویسنده متولد تبریز بود که علاوه بر دریافت درجه دكترای علوم قضایى از پاریس، در محضر میرزامهدى آشتیانى حكمت آموخت. مبانى حقوق در پنج مجلد از مهمترین تالیفات اوست. کتاب حاضر به قلم موسی جوان در شش بخش تدوین شده است و تعریف تصوف و خصوصیات آن، وهمی بودن محسوسات و بطلان این عقیده، وحدت وجود و رد آن، جذبه و عشق صوفیانه و حقیقت آن، حقیقت مکاشفه و اشراق، حکمه الاشراق و رد آن را مورد بررسی قرار می دهد. نویسنده بر این عقیده است که متصوفان بر خلاف شرع اسلام، موضوعات دینی را با مباحث علمی در هم آمیخته اند و از همین موضع به رد تصوف و حکمت اشراق می پردازد. این کتاب در سال 1341 توسط شرکت سهامی چاپ رنگین در دسترس علاقمندان قرار گرفت.
این کتاب در واقع دفاعیهای است که "مجذوب علیشاه " در باب عقاید خویش نوشته است .بخش اول کتاب زندگینامه وی به قلم خود اوست .در آن جا مولف به مصایبی اشاره میکند که در طول زمان بر او وارد آمده است . وی سپس درباره توحید حق تعالی، وحدت وجود و مذاهب صوفیه به بحث میپردازد . گفتار پایانی کتاب به بررسی آرای مجلسی درباره تصوف اختصاص یافته است .مولف میخواهد اثبات کند که "مجلسی "با صوفیان حقیقی مخالفتی نداشته است .
...در تاریخ هر دین و مکتبی بعد از آن که مدتی از پایه گذاری آن میگذرد، شارحان، مفسران و متکلمانی ظهور میکنند که میکوشند با استفاده از علوم روز و رایج در زمان خویش از دین و مکتب مورد نظر دفاع کرده و به شرح و تبیین اصول و نظریات پایهگذار آن مکتب بر اساس علوم مورد نظر بپردازند. علومی که در اینجا مورد استفاده قرار میگیرند، میتوانند طیف عظیمی از علوم مانند، فلسفه، عرفان، ادبیات، تاریخ، علوم تجربیِ طبیعی و انسانی و ... را شامل شوند.استفاده از این علوم در مواردی موفق است و به ترکیبهای جالبی از متون دینی و علوم روز میانجامد و در مواردی ناموفق است و بعد از آن که مدت زمان اندکی دوام میآورد، کارآیی خود را از دست میدهد...