کتابخانه مجازی ادبیات

شیخ اسماعیل تائب در سال ۱۲۸۷ ه.ق در شهر دیده به جهان گشود. نام پدر وی حسین و نام جد بزرگش حاج نصرالله بنابی می‌باشد. حاج نصرالله بنابی از خیرین دوره قاجار بود که در ایام قحطی دست فقرا را می گرفت و مایحتاجشان تامین می‌کرد و هم او در مقابل زیاده‌خواهی‌های عبدالحسین فرمانفرما ایستادگی کرده و مانع از دست‌درازی‌های او به املاک عمومی مردم منطقه می‌شد. نسب تبریزی به تائب به واسطه داشتن مادربزرگ و مادر تبریزی وی است. مادر وی سیده زهرا بیگم از سلسله سادات شهر تبریز بوده که تائب در چند جا از اشعارش به این مطلب اشاره کرده و خود را علویه‌زاده می‌نامد. در جریان کشف حجاب در سال ۱۳۱۴ هـ.ش به مبارزه با آن پرداخته و بر اثر مخالفت‌هایش چند سالی نیز زندانی می‌شود. در یکی از شعر های حبسیه‌اش اشاره دارد که ۱۹ ماه است در زندان به سر می‌برد و خبری از آزادی نیست. اما دل به تقدیر الهی داده و ملالی به خود راه نمی‌دهد. تائب در یکی، دو رباعی از رباعیات خود به تصریح به عمر خود اشاره نموده است، در یک رباعی به هشتاد سالگی خود در سال ۱۳۶۶ هـ.ق اشاره دارد و در رباعی دیگری به هشتاد و دو سالگی خود. از سروده های تائب می‌توان پی برد که وی تا آخر عمر با طبعی روان به سرودن شعر ادامه داده است.