بر خوانندگان و عرفانپژوهان پوشیده نیست که این رساله ـ رساله القدسیه ـ معروف به اسرار النقطه عارف کبیر قرن هشتم هجری امیر سیدعلی همدانی ملقب به «علی ثانی» عالیترین و ارزشمندترین تصنیفی است که در موضوع نقطه و اسرار آن تألیف و گردآوری شده است. اين اثر درباره عرفان وحدت وجود است كه از نقطه وجودی سرچشمه میگيرد. عارفان، نقطه را مرتبه وجود و حرف «الف» را صورت نازلشده آن ميدانند و معتقدند تمام 27 حرف بعد از الف، از تجليات الفي هستند. اين اثر در هر يك از بخشها با نگاهي عرفاني به بررسي حروف 28 گانه الفباي عربي ميپردازد، اين بررسي در پايان به عرفان وحدت وجود ختم ميشود. اين اثر داراي سه بخش با عنوان «تجليات الفي»، «حركت نقطه» و «عرفان وجود» است که به دو زبان عربي و فارسي نوشته شده و در پايان، تعليقات نيز به آن اضافه شده است.
در این کتاب کوشیده شده تا درباره نکاتی درباره حافظ و شعر او بررسی صورت گیرد؛ از قبیل: بیان روند زندگانی حافظ برگرفته از متون و منابع معتبر علمی و تاریخی با استفاده از اشعار شاعران نوپرداز معاصر؛ نگاهی به ابعاد و زوایای شخصیت حافظ؛ چرایی تفأل به حافظ و چگونگی تفألزدن؛ تدوین فصلی با نام فرهنگ واژگان اشعار حافظ با بیش از دوهزار واژه؛ فراهم کردن فرهنگ اشارات و تعبیرات عرفانی اشعار حافظ با بالغ بر پانصد واژه.
کتاب «کشف المحجوب» که در واقع پردهگشای اسرار حیات و درون گروهی از عاشقان و شیفتگان جمال محبوب ازلی و ابدی است، جلوهگاه ایمان و ذوق و دانش بزرگمردی است که گرچه شرح کاملی از احوال وی در دست نیست، ولی همین اثر عظیم نماینده وسعت اطلاعات او در علوم قرآنی و احادیث و عرفان است. در این کتاب خلاصهای گویا از شرح زندگی افراد مندرج در کتاب «کشف المحجوب» هجویری ارائه شده و علاقمندان و عرفانپژوهان را در شناخت هرچه بهتر مندرجات کتاب بهویژه شخصیت عارفان و مشایخ راهنما است.
میر سیدعلی همدانی یکی از نویسندگان بزرگ و عرفای ذینفوذ ایرانی است که از سادات اصیل حسینی طباطبایی همدان بود. او یکی از جهانگردان و مبلغان بزرگ ایرانی است که بیشتر زندگانی خود را در این دو کار به سر برده است. او کمتر به شعر میپرداخته و بیشتر مطالب خود را به نثر مینوشته است. مجموعه غزلیات وی چنانکه از اسم آن مستفاد میشود، دارای 41 غزل است. همدانی این غزلیات را در بیان اسرار و معانی حقیقت و عرفان گفته است. م
امیر سیدعلی بن شهابالدین بن میرسید محمد حسینی همدانی معروف به «علی ثانی» از عرفای مشهور قرن هشتم هجری است که به سال 713 و 714 هـق در همدان متولد شده و در دوازده سالگی توسط خال خود، سیدعلاءالدین که از اولیای وقت بوده است، وارد سلوک شد و قرآن را حفظ کرد. گویا وی در گنبد علویان که از بناهای دوره سلجوقی است، به خلوت و ذکر و چله میپرداخت و هم به طلاب درس میداد و منزل او متصل به همین گنبد بود که آن را کعبه هم میگفتند. وی در سال 786 درگذشته است. این رساله کوتاه از نثرهای اوست که درباره آداب و اعمال تصوف است.