کتابخانه مجازی ادبیات

در این کتاب کوشیده شده تا درباره نکاتی درباره حافظ و شعر او بررسی صورت گیرد؛ از قبیل: بیان روند زندگانی حافظ برگرفته از متون و منابع معتبر علمی و تاریخی با استفاده از اشعار شاعران نوپرداز معاصر؛ نگاهی به ابعاد و زوایای شخصیت حافظ؛ چرایی تفأل به حافظ و چگونگی تفأل‌زدن؛ تدوین فصلی با نام فرهنگ واژگان اشعار حافظ با بیش از دوهزار واژه؛ فراهم کردن فرهنگ اشارات و تعبیرات عرفانی اشعار حافظ با بالغ بر پانصد واژه.

کتاب «کشف المحجوب» که در واقع پرده‌گشای اسرار حیات و درون گروهی از عاشقان و شیفتگان جمال محبوب ازلی و ابدی است، جلوه‌گاه ایمان و ذوق و دانش بزرگمردی است که گرچه شرح کاملی از احوال وی در دست نیست، ولی همین اثر عظیم نماینده وسعت اطلاعات او در علوم قرآنی و احادیث و عرفان است. در این کتاب خلاصه‌ای گویا از شرح زندگی افراد مندرج در کتاب «کشف المحجوب» هجویری ارائه شده و علاقمندان و عرفان‌پژوهان را در شناخت هرچه بهتر مندرجات کتاب به‌ویژه شخصیت عارفان و مشایخ راهنما است.

این کتاب که مشتمل بر شرح مختصر احوال فقها، حکما، شعرا و عرفا و ادبای مشهور می‌باشد، در سال 1331 هـ.ق به وسیله عارف و حکیم بزرگوار شیخ اسدالله ایزدگشسب تألیف و در اصفهان به زیور طبع آراسته شده است. شیخ اسدالله ایزدگشسب در سال 1303 در گلپایگان متولد شد و از سن شش سالگی تا هجده سالگی در موطن اصلی به تحصیل علوم و فنون ادبیه پرداخته و صرف و نحو و معانی و بیان را ضمن فقه و اصول و کلام نزد استادان معروف آن زمان آموخته است. سپس عازم اصفهان شده و از حوزه درس آنجا استفاده کرده است. پس از فراغت از تحصیل به گلپایگان رجوع کرده و در آنجا چندی به تدریس حکمت و فقه و اصول و علوم غریبه پرداخته و مجددا در سال 1330 به اصفهان بازگشت و پس از چند سال اقامت در این شهر، به بیدخت گناباد عازم و در سال 1350 قمری از طرف صالح علیشاه به لقب درویش علی ملقب گردید. وی سرانجام در سال 1366 قمری در اصفهان دار فانی را وداع گفت و مزار وی در تکیه نوبنیاد واقع درقبرستان تخت فولاد اصفهان می‌باشد.

شیخ اسدالله ایزد گشسب شمس گلپایگانی (1303-1366 قمری) شاعر، حکیم، عارف و نویسنده ایرانی بود. وی پس از تحصیلات مقدماتی، برای یادگیری فقه، اصول و حکمت روانه اصفهان و بعدها نجف اشرف شد. پس از بازگشت به ایران به خدمت مشایخ صوفیه درآمد و به ناصر علیشاه شهرت یافت. او که سالها به آموزگاری اشتغال داشت، مجله عنقا را در اصفهان تاسیس نمود. شمس‌التواریخ، اسرار‌العشق، نامه ‌سخنوران و دیوان شعر برخی از آثار برجای مانده از او هستند. اسدالله ایزد گشسب سالهای زیادی با واعظ نامدار عباسعلی کیوان قزوینی، معاشرت و مصاحبت داشت. بعدها مطالبی از کیوان قزوینی در رد تصوف و بی عقیدگی به اقطاب صوفیه و عرفا انتشار یافت. کتاب حاضر رساله ای در جواب نوشته های مذکور به قلم ایزدگسب می باشد که در دو مقدمه و دو مقصد مرتب شده است. این رساله بنا بر برخی مقتضیات، چندین دهه بعد و در سال 1362 منتشر گردید.