لغتنامه صحاح الفرس تصنیف تصنیف محمد بن هندوشاه نخجوانی که پس از کتاب لغت فرس تألیف ابومنصور علی بن احمد اسدی طوسی کهنترین فرهنگ فارسی به فارسی موجود شناخته میشود، از هر نظر که نگریسته شود، اهمیت و تازگی دارد؛ چه از نظر مندرجات و وحدت و جامعیت کتاب، چه از نظر حوادث دوران و محیط زیست مؤلف و چه از لحاظ قدمت تألیف و تعیین اینکه زبانشناسی در حوزههای علمی تا قرن هشتم هجری چه سیری داشته است.
متن کتاب فرهنگی است فارسی به فارسی که با واژه های برابر و مترادف انگلیسی تکمیل گردیده و با منظور نمودن واژه نامه انگلیسی به فارسی پرکاربرد آن افزوده شده است. برای تلفظ آن دسته از واژه های فارسی که احتمالا ابهاماتی را برای خوانندگان ایجاد خواهد کرد، از الفبای لاتین استفاده شده که در راهنمای تلفظ واژه های فارسی ملاحظه خواهید فرمود.
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.