این کتاب دربرگیرنده سه رساله در تصوف به این ترتیب است: اوصاف الاشراف از خواجه نصیرالدین طوسی، هفتبند حلاج از حکیم اسودی و وصایا از عبدالخالق عجدوانی. اوصاف الاشراف که بخش عمدهای از این کتاب را به خود اختصاص داده است، رسالهای است که به وسیله محققی اندیشهور و غیرصوفی نوشته شده و او خواجه نصیرالدین مشهور به محقق طوسی است. خواجه نصیر کتاب اوصاف الاشراف را به توصیه شمس الدین محمد جوینی وزیر هولاکو نگاشته است. کتاب روشی عرفانی دارد و به ندرت از مسائل فلسفی یا کلامی سخن گفته است. هر یک از فصلهای کتاب، با آیهای از قرآن آغاز میشود و در ضمن مباحث نیز به احادیث و آیات قرآن استناد شده است. در ضمیمه کتاب نیز دو رساله دیگر آورده شده است.
فهرست شماره 33-34 عرفان ایران به این شرح است: در قسمت مقالات, معنای اولیه شیعه: به مناسبت میلاد امام حسین (ع) از حاج نورعلی تابنده؛ اسم و مسمی از حسن ابراهیمی؛ علم و معرفت از دیدگاه ابونصر سراج طوسی از جمشید جلالی؛ نظر میرزای قمی درباره خطبه البیان از رضا اسدپور؛ نشر متون صوفیانه مفید است یا مضر از سیدمحمدعلی جمالزاده؛ شرح زندگی بزرگان نعمت اللهی در دکن از عبدالجبار خان آصفی نظامی و ترجمه شاهد چوهدری؛ درک یک عالم معنوی از هانری کربن و ترجمه مرسده همدانی؛ در قسمت تصحیح متون، رساله منامیه از میرسیدعلی همدانی و تصحیح روح الله رجبی؛ و در قسمت عرفان و هنر، متافیزیک شعر از سیدحسن امین؛ حیرت صوفیانه و هنر اسلامی از آندری اسمیرنوف و ترجمه اسماعیل پناهی؛ در بخش عرفان و ادیان، فیلوکالیا: کتاب مقدس عرفان مسیحی ارتدکس محبوبه هادنیا؛ در قسمت معرفی کتاب نام پنج کتاب آمده است: اندر اسلام ایرانی اثر هانری کربن از زینب پودینه آقایی و رضا کوهکن؛ تجلیات معنویت اسلامی اثر سیدحسین نصر از فاطمه شاه حسینی؛ پرتوهای چینی نور تصوف اثر ساچیکو موراتا از حسن مهدی پور؛ کتاب تصوف به کوشش جمیل چیفتچی از اسری دوغان؛ مبانی هنر اسلامی ترجمه و تدوین امیر نصری از حجت پویان.
فهرست شماره 31-32 عرفان ایران به این شرح است: در قسمت مقالات, موسی و خضر (ع) دکتر نورعلی تابنده، تصوف و وضعیت فرهنگی ما از سعید سرمدی، میشل والسان و طریقه شاذلیه، شرح احوال داوود طائی از حسن مهدی پور، شیخ عبدالحلیم محمود از فرشته سخایی و فاطمه غلام نژاد، مولوی و مولویه از ویلیام چیتیک و ترجمه فاطمه شاه حسینی، در قسمت تصحیح متون، مجالس المومنین از شهرام پازوکی، در قسمت عرفان و ادیان، گزیده ای از عرفان مسیحی از جیمز کاتسینجر و ترجمه ابوالقاسم پیاده کوهسار، رمز پرندگان در ادیان از مانابو وایدا و ترجمه سمانه گچ پزیان، در قسمت عرفان و هنر، تاثیر زبان عربی بر هنرهای بصری اسلامی از تیتوس بورکهارت و ترجمه امیرنصری؛ کار در زندگی معنوی از فریتوف شوان و ترجمه پریسا خداپناه؛ و معرفی کتاب: عرفان، اسلام و ایران از شهرام پازوکی؛ صوفی و شعر اثر محمود ارول قلیچ از تورقای شفق؛ حیات تصوف در دوران عثمانی اثر عثمان تورر از اسرا دوغان.
یکی از آثار خواجه نصیرالدین طوسی به زبان فارسی رساله کوچک «آغاز و انجام» است که خود آن را در آغاز رساله به نام «تذکره» مینامد. خواجه نصیر در این رساله اصول عقاید اسلامی را به شیوه عرفانی و فلسفی تأویل میکند و توجهش در بیان عقاید خود به روش باطنیان است. این رساله مختصر و فشرده در باب مبدأ و معاد است که در حقیقت شرح حال انسان در دو عالم دنیا و آخرت است که در برخی مواضع به اختصار درباره آغاز، یعنی خداوند نیز سخنانی بیان شده است. از اینرو گفته شده این رساله، اثری درباره «معرفت نفس» شمرده میشود.
این کتاب یکی از مهمترین آثار درباره اخلاق فردی، اجتماعی و خانوادگی اثر خواجه نصیرالدین طوسی است. زبان این کتاب فارسی و بخشهایی از آن ترجمه و تحریر کتاب «تهذیب الاخلاق» ابوعلی مسکویه است. نثر کتاب برای فارسیزبانان آشنا به اصطلاحات علمی ـ فلسفی، روان است. روش کتاب در پرداختن به مسائل اخلاقی، روش عقلی ـ تحلیلی است و از جایگاه طبیب، برای سلامت جان و دورکردن بیماریهای روحی از آن سخن میگوید. این کتاب که کهنترین اثر در دسترس خواجه نصیرالدین طوسی دانسته شده، در سال 633 قمری به درخواست ناصرالدین محتشم حاکم نزاریان اسماعیلی نوشته شده است.