استعاره از اساسیترین وجوه زبان تخیلی و عنصری کانونی در فرایند ارتباطی شمرده میشود. همین اهمیت کانونی، تعریف آن با زبان انتزاعی را دشوار میکند و از اینرو در این کتاب نکتهها و اندیشههای اصلی مربوط به سرشت استعاره در زمینه مشخص و انضمامی ادبی و اجتماعی قرار داده شده و تاریخچهای از تکامل این مفهوم ارائه شده است. بررسی از دیدگاههای ارسطو شروع شده و تا آثار زبانشناسان و انسانشناسان معاصر پیش آمده است. در این کتاب دو دیدگاه مخالف اما مکمل درباره استعاره که ناشی از دو دیدگاه متفاوت درباره رابطه زبان با جهان است، و یکی استعاره را افزودهای بر واقعیت میداند و دیگری رباهی برای تجربه واقعیت و همچنین بحث مهم رابطه شعر با زبان متعارف، تحلیل و بررسی شده است.
دست يافتن به فرهنگ جامع واژگان و اصطلاحات زبان فارسي ، آرزويي است كه هر فارسي زباني كه به نوعي با انديشه و كتاب سرو كار دارد در فكر خود مي پرورد ؛ و تلاش در اين راه وجهه همت بسياري از خدمتگزاران به فرهنگ و تمدن و ادبيات فارسي و ايراني است. اما اين مهم بدون حصول مقدماتي چند ميسرنمي شود ، يكي از اين مقدمات ، تاليف و تدوين واژه نامه هاي اختصاصي در رشته ها وفنون و علوم مختلف است .البته تدوین فرهنگ اختصاصی برای رشته ای خاص در زبان فارسی سابقه ای بس طولانی دارد و عمر آن کمتر از درازنای تاریخ نظم و نثر فارسی نیست، به گونه ای که یکی از قدیمی ترین کتب منثور زبان فارسی، فرهنگ اختصاصی در مفردات طب است، موسوم به الابنیه عن حقائق الادویه که در واقع توجه پیشینیان ما به این شاخه از فرهنگ نویسی را نشان می دهد.
به موازات پیشرفت و تکامل فرهنگها، زبان که بهنوبه خود عنصری بسیار مهم از فرهنگ معنوی است، پیوسته به گسترش و رشد و تکامل خود ادامه میدهد، تا جایی که همین رشد و تکامل زبان و ویژگیها و ساخت و کارکردهای آن، خود موضوعی بس مهم یعنی مسئله شناخت زبان را در دامنههای گسترده و بهوجهی ژرف مطرح میسازد و ضرورت شناخت صحیح زبان و گسترش زبانشناسی نیاز به کتابهایی مانند فرهنگ زبانشناسی را اجتنابناپذیر میسازد. این کتاب پاسخی است هرچند بهاجمال به این نیاز و گامی است کوچک در این راه.