جامی آخرین شاعر شیوهای است که آن را سبک عراقی یا سبک شیرازی نامیدهاند. او اگرچه کتاب «هفت اورنگ» را به تقلید از نظامی سروده است؛ اما مرتبه شعر او بیگمان در برخی موارد از نظامی و همه جا از امیر خسرو دهلوی و دیگر مقلدان نظامی بالاتر و والاتر است. سرودههای او از آنچنان غنای شاعرانه و عنصر تخیل و ترکیبات تصویری و تشبیهی سرشار است که شعر کمتر شاعر پارسیگویی از این جهان با او برابری تواند کرد. مأخذ نگارنده در این گزینش، متن کامل «هفت اورنگ» به تصحیح مرتضی مدرس گیلانی بوده است. برای این گزیده واژهنامه نسبتا کاملی فراهم شده و در آن معانی واژهها و ترکیبات و شعرهای دشوار با توجه به مورد استفاده آنها در متن آورده شده است.
سیمای شاعران، شرح حال، نمونه آثار ۲۰۲ شاعر نامی ایران از قدیمترین ایام تا عصر حاضر است. شعر من سوز دل سوخته زار من است شعر من پرتو تابنده افکار من است شعر من گوهر دریای دل خونین است شعر رخشنده دل گوهر شهوار من است آغاز کتاب با مقدمه ای از مولف ،صابر کرمانی ،درباره شعر و شاعری است. مولف در ابتدای هر شعر ،وصف حالی از شاعر ارائه داده تا خواننده با سراینده اشعار نیز آشنایی مختصر پیدا کند.عمده اشعار گردآوری شده به سبک کهن و با وزن و قافیه و در عین حال در مواردی از سرایندگان شعر نیمایی نیز شواهدی آورده شده است همچون فریدون مشیری و نادر نادرپور ... . طبع جدید اثر با ویرایش مجدد و اضافات و اصلاحات و چاپی زیبا و در دو رنگ منتشر گردیده است.
کتاب "جشن قرن هفتم ملای روم" مولانا در خانقاه شمس تبریزی اثر استاد شهریار، به کوشش کریم خمسه.
این رساله ایست مسمی به لوایح در بیان معارف و معانی که بر الواح و ارواح ارباب عرفان و اصحاب ذوق و وجدان لایح گشته و به طور کلی لوائح کاملا عرفانی و مخصوصا جامی به کلمات شیخ محیی الدین محمدبن العربی نظر داشته و از کتاب معتبر و بسیار معروف فصوص الحکم اقتباساتی نموده است
لوایح مولانا عبدالرحمان جامی ـ شامل یک (دیباچه) و سی و شش (لایحه) و یک (تذییل) ـ رساله ای موجز در تصوف و عرفان اسلامی است، و همچنانکه خود جامی خاتم شعرای بزرگ فارسی شمرده می شود، این دفتر نیز از آخرین رساله های مهم عرفانی به حساب می آید که در آن اصول اعتقادات متصوفه، علی الخصوص پیروان مکتب محی الدین عربی، به گونه ای فشرده برشمرده شده و تبیین گشته است. لوایح جامی در خور رفتاری است خیلی بهتر از آنچه پیش از این خاورشناسان فرنگی و ناشران ایرانی با آن کرده اند، و این به هر حال عقیده دو تن از دانشمندانی است که در سالهای اخیر به جامی توجه پیدا کرده اند. این متن در واقع یک رساله مهم تصوف است که به وسیله بازپسین شاعر بزرگ زبان فارسی تصنیف شده است.