میرزا حبیب متخلص به قاآنی در حدود سال 1202 یعنی زمان سلطنت فتحعلی شاه در شیراز متولد شد. در اول شروع شاعری تخلصش «حبیب» بود و به‌تدریج شهرتی یافت و در نزد حسنعلی میرزا شجاع‌السلطنه که حکومت آن سامان را داشت، تقرب جست و به امر او تخلص «قاآنی» گرفت. شعر او در عصر قاجار، نهضت نوینی به وجود آورد و شیوه دوره مغول و سبک هندی را رو به زوال نهاد و مضامین تودرتو و مکرر و عبارات متکلف دیگر در اشعار قاآنی به چشم نمی‌خورد و نظمی متین و سالمی به وجود آورد. او را می‌توان بعد از صائب، معروف‌ترین شاعر ایران در تمام دوره‌ صفوی و قاجار شمرد و شاید در طراز سخن و خوبی و وصف و انتخاب کلمات و استعمال لغات و تتبع اشعار قدمات کمتر کسی از سخنگویان این دوره با او برابری تواند کرد. دیوان اشعار او که در این کتاب آمده، به ترتیب عبارتند از: قصائد، مسمطات، ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، غزلیات، مثنویات، قطعات و رباعیات.

منابع مشابه بیشتر ...

65b641198b775.jpg

دیوان اشعار &am

ابوالقاسم سالاری (حیران)

دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.

658982692aa2c.jpg

سرایندگان شعر پارسی در قفقاز

عزیز دولت آبادی

این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.