مولانا نرگسی از شعرای نامی قرن نهم و دهم است. با وجود اینکه از شیخزادگان و نجبای ابهر بوده و پدرانش از جایگاه ویژهای برخوردار بودند، برای ارائه هنر خویش ابهر را به سوی دربار امیرزادگان تیموری ترک میکند و سالها در شهرهای مرو، هرات و قندهار با امیرزادگان ادبدوست و بزرگان شعر و ادب فارسی به بحث و مصاحبه مینشیند و در پایان عمر پس از یک دوره گوشهنشینی و زهد در سال 938 قمری به سن 60 سالگی در قندهار از دنیا میرود و در مزار «ابوایوب انصاری» به خاک سپرده میشود. نرگسی چون در سخن خود جز از عشق از چیز دیگر دم نمیزند، به برکت همین خاکساری، کلامش همیشه با فروتنی و تواضع همراه است و هرگز بوی خودخواهی و خودپسندی از شعر او احساس نمیشود؛ ولی با وجود این باز از نخوت کجکلاهی وحشت دارد.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.