نام این نامه پهلوی، بندهش یا زند آگاهی است و بیشتر به نام بندهش بزرگ یا بندهش ایرانی خوانده میشود. این نام را در برابر بندهش کوچک یا بندهش هندی به آن دادهاند یا به سخن دیگر پس از آگاهی از وجود نسخههای کامل بندهش که همه در ایران نوشته شده است، گزیده بندهش را «بندهش کوچک» نام نهادهاند. دستنویس TD که بندهش، بر 122 برگ نخستین آن نوشته شده است، دستور تیرانداز برای تهمورس دینشاه پدر بهرام گور از یزد به بمبئی برده است. در ایران این دستنویس از آن دستور شهریار نامدار بوده است.
در «فرهنگ پهلوی» واژههای آرامی که ازوارش یا هزوارش خوانده میشود، به واژههای ایرانی یا پارسی میانک گردانیده شده است. این واژهها دستهبندی شده و در هر باب یک رشته واژه که با هم پیوستگی دارد، یاد گردیده است؛ در یکم: نامهای خدا و مینویان؛ در دوم: گیتی و آنچه از آن است چون خاک و شهر و خانه؛ در سوم: در آب و رود و زره و جوی و جز اینها؛ در چهارم: در دانهها و میوهها؛ در پنجم: در خورشها و آشامها. نام نویسنده این فرهنگ به دست نیامده است؛ اما بیگمان فرهنگی است از روزگار ساسانیان.
این کتاب دارای نامهای خاص اوستایی از تحقیق و بررسی در سه نامنامه مختلف از دانشمندان ایرانی و آلمانی است؛ کتاب «نامنامه ایرانی» تألیف فردیناند یوستی، کتاب «نامنامه اشخاص ایرانی» تألیف مانفرد مایرهوفر و کتاب «دانشنامه مزدیسنا» تألیف جهانگیر اوشیدری. نویسنده کوشیده در مورد هر واژه از نظر معانی، حالت واژه، جنس واژه، شمار واژه و کاربرد آن در کتب دیگر مانند کتب پهلوی و شاهنامه و .... به تفصیل شرح داده شود.