نخستین کار بایسته در زمینه پژوهش زبانهای ایرانی، شناختن نخستین سنگهای پی ساختمان است و برای دستیابی بدین، میباید که به واژههای کهن ایرانی دست یافت؛ پس میباید که این فرهنگ یکی از باورهای استوار برای جنبش فرهنگی ایران به شمار رود. امروزه زبانی که دفترهای پیشین ایران بدان نوشته میشود، زبان اوستایی خوانده میشود و این واژه خود در نوشتههای اوستا به چشم نمیخورد که در نوشتههای پهلوی به گونه اپستاک دیده میشود. این کتاب دربرگیرنده واژههای اوستایی است که در چهار مجلد به نگارش درآمده است.
گرچه گویش سبزواری یکی از لهجههای فارسی دری است و سالیان دراز شلاق زبانهای ناهماهنگی چون زبان ترکی، مغولی، عربی و ... را بر شانه خود تحمل کرده و امروزه در قسمت نسبتا وسیعی از خاک ایران تکلم میشود، هرگز نمیتوان آن را از لهجههای دیگر زبان فارسی برتر دانست. وقتی از گویش سبزواری سخن گفته میشود و اختصاصات دستوری یا واژههای آن بررسی میشود، نباید این تصور پیش آید که با یک گویش صددرصد ثابت سروکار داریم و بین افراد مختلفی که با آن گویش تکلم میکنند، وحدت کلمه و لفظ برقرار است. در این کتاب لغات و اصطلاحات گویش سبزواری با شواهدی از اشعار محلی این شهرستان گردآوری شده است.
زرقان شهری باستانی در میانه راه شیراز به تخت جمشید در دامنه کوه زرقان است. زرقان قدیم شامل محلههای بزرگ جولاهگان، میان و لرها و محلههای کوچکتر آخوندها، جهودها و حیدر بود. مجموعه این محلههای درهمفشرده، پشت به کوه داده و دامن تا ابتدای دشت گسترده بود. برجوبارو و دروازههای کوچک و بزرگ شهر را در میان گرفته بود و از گسترش آن پیشگیری میکرد. در این کتاب مجموعه دوهزار مثال، اصطلاح، کنایه، تشبیه و پند و اندرز در لهجه فارسی مردم زرقان فارس گردآوری شده است.
نخستین کار بایسته در زمینه پژوهش زبانهای ایرانی، شناختن نخستین سنگهای پی ساختمان است و برای دستیابی بدین، میباید که به واژههای کهن ایرانی دست یافت؛ پس میباید که این فرهنگ یکی از باورهای استوار برای جنبش فرهنگی ایران به شمار رود. امروزه زبانی که دفترهای پیشین ایران بدان نوشته میشود، زبان اوستایی خوانده میشود و این واژه خود در نوشتههای اوستا به چشم نمیخورد که در نوشتههای پهلوی به گونه اپستاک دیده میشود. این کتاب دربرگیرنده واژههای اوستایی است که در چهار مجلد به نگارش درآمده است.
نخستین کار بایسته در زمینه پژوهش زبانهای ایرانی، شناختن نخستین سنگهای پی ساختمان است و برای دستیابی بدین، میباید که به واژههای کهن ایرانی دست یافت؛ پس میباید که این فرهنگ یکی از باورهای استوار برای جنبش فرهنگی ایران به شمار رود. امروزه زبانی که دفترهای پیشین ایران بدان نوشته میشود، زبان اوستایی خوانده میشود و این واژه خود در نوشتههای اوستا به چشم نمیخورد که در نوشتههای پهلوی به گونه اپستاک دیده میشود. این کتاب دربرگیرنده واژههای اوستایی است که در چهار مجلد به نگارش درآمده است.