کتابخانه مجازی ادبیات

عظیم‌ترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگ‌ترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضل‌الله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازان‌خان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.

عظیم‌ترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگ‌ترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضل‌الله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازان‌خان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.

قطب الموحدین و سیدالکاملین نورالدین شاه نعمت الله ولی از اقطاب بزرگوار و عرفای مشهور قرن هشتم و نهم هجری است که چراغ تصوف اسلامی را در عصر خویش فروغ تازه‌ای بخشید و به نیکوترین وجه روشن نگاه داشت و همه پیروان طریقت را تحت الشعاع مکتب خوبش قرار داد. او را می‌توان از شعرای طراز اول و مشهور عصر خویش به شمار آورد. اشعار او همه دارای مضامین عرفانی است و بیان حال کسی است که عمری به غم عشق نشانده شده و از سر ذوق چون دلباخته‌ای شیفته در پیشگاه معبود به نیایش پرداخته است. شاه نعمت الله اغلب به سرودن غزل اهتمام داشت و اشعار دیگرش از قبیل قصائد، مثنوی و رباعیات در مقام مقایسه با غزلیات بسیار ناچیز است. این کتاب دربرگیرنده کلیات اشعار او بدین ترتیب است: غزل‌ها، ترجیعات، قصائد و ملحقات، سؤال‌ و جواب، مثنوی‌ها، رساله منظومه ایمانیه، رساله فقریه، گنج العارفین، غزل‌های ناتمام، قطعات، رباعیات، دوبیتی‌ها و مفردات.

یکی از ویژگی‌های بارز شاه نعمت‌الله ولی، شخصیت ادبی ـ عرفانی اوست و همچنین او یکی از پرکارترین نویسندگان و ادبای عصر خویش محسوب می‌گردد. مضامین اشعار او تعلیمی ـ صوفیانه و غالباً خشک و مدرسه‌ای با لحن خاص اوست که معمولا عاری از تصویرها و خیالات لطیف و زیبای شاعرانه است؛ با زبانی ساده و گاه متکی بر الفاظ کوچه و بازار، به طوری که در دیوان او ابیات زیادی را می‌توان یافت که غیرفصیح، نامتناسب و از دیدگاه هنر شعری کم‌ارزشند. رباعیات او نسبتاً اندک است؛ تعداد 316 رباعی از مجموع رباعیات دیوان و رباعیات پراکنده منثورات او، در برابر آثار دیگرش چندان زیاد نیست. از میان بیش از 130 رساله و کتاب شاه نعمت‌الله، رباعیات پراکنده تنها در 37 رساله موجود بوده که در این کتاب تصحیح و گردآوری شده‌اند.