شعر در لغت به معنی دانش و آگاهی است. اما اینکه اصطلاح شعر از چه زمانی به وجود آمده و سرودن شعر از کی آغاز شده است، مدرک قابل توجهی در دست نیست. قدما تنها تعریفی که برای شعر کردهاند، این است که شعر کلامی است که دارای وزن و قافیه باشد. نویسنده در این کتاب ضمن گفتارهایی، مطالبی را درباره شعر و شاعری به خواننده ارائه داده است. مطالبی از قبیل چیستی شعر، تصویر، صنایع معنوی در شعر، قالبهای شعری، و تعریف قالب نیمایی.
کتاب تحقیقات ادبی یا سخنانی پیرامون شعر و شاعری تالیف کیوان سمیعی است. این کتاب در سال 1361 توسط انتشارات زوار منتشر شده است. فهرست کتاب شامل شصت موضوع است و عناوین برخی از آنها عبارتند از: قلمرو و نفوذ زبان تازی، تاثیر شعر در نفس، قدیمی ترین شعر عربی، علم بدیع، قواعد ماده تاریخ، مخارج حروف، پیشگویی به وسیله احکام نجوم، تضمین غزلیات حافظ، دستور زبان فارسی و ...
شاید از اولین روز پیدایش شعر که آغاز پیدایش آدم نیز هست، «شعر چیست؟» بر زبانها و ذهن جاری و ساری شده و هر کسی به نوع و گونهای پاسخی برای آن اندیشیده و یافته و اظهار داشته است. این کتاب پاسخ بیش از پنجاه متخصص فن به این سؤال است. عناوین برخی از نوشتارهای کتاب بدین ترتیب است: شعر چیست؟/ منوچهر آتشی، درباره ذات شعر/ داریوش آشوری، شعر آهن است از یك صاحب درد/ حسین آهی، ما همه شاعر هستیم/ احمدرضا احمدی، شعر تعریفناپذیر است/ محمد باباییپور دریایی، شكوهمندترین تصویر هستی/ علی محمد بشارتی، رسالت شعر و شاعری/ محمدتقی جعفری، شعر عصاره تجربیات یك نسل یا چند نسل است/ سیمین دانشور، در اقلیم شعر/ عبدالعلی دستغیب، تولد شعر/ عزیزالله زیادی، شعر را چه به نظم درآرید یا نیارید شعر است/ احمد شاملو، شعر حادثهای است كه در زبان روی میدهد/ محمدرضا شفیعی كدكنی، شعر، شناسنامه حقیقت پنهان/ سیدعلی صالحی، شعر پالاینده و سازنده است/ طاهره صفارزاده، شعر غرورانگیز و مدرن/ شیون فومنی، تعریف شعر/ شمس لنگرودی و .... .