ژوزه ساراماگو انسانگرای عجیبی که انسان را نه به دلیل پاکنهادی و زیبایی که در اصلیت و اصالت درآمیخته پاکی و پلشتی، مجذوبکننده یافته است. ساراماگو شدنش را مدیون این نگرش بکر و تازه است. از همین منظر است که انسان در آثارش آشنا اما متفاوت دیده میشود؛ با تصویری سهبعدی که در ادبیات داستانی کمسابقه است. در این کتاب به نقد و بررسی آثار ساراماگو این نویسنده پرتغالی پرداخته شده است.
در این کتاب، بررسی آثار ده نفر از نویسندگان متأخر ادبیات کودک آمده و در پایان مقالههایی در زمینه وضعیت کنونی عاملهای استعاره و تمثیل در ادبیات کودک آورده شده است. افرادی که بررسی آثارشان در این کتاب آورده شده، ویژگیهای مشترکی دارند؛ از جمله: به طور مداوم و مستمر در ادبیات کودک کار کردهاند؛ آثار آنان با معیارهای اولیه ادبیات کودک تطابق دارد و ... . این افراد عبارتند از: فریده فرجام، نادر ابراهیمی، داریوش عبداللهی، قدسی قاضی نور، مرتضی رضوان، منوچهر سلیمی، نسیم خاکسار، اکبر نعمتی، شکور لطفی، و محمدرحیم اخوت.
این کتاب متضمن هفت نقد از نویسنده است که بر چند کتاب نگاشته است. این کتابها عبارتاند از: «آزاده خانم و نویسندهاش» رضا براهنی، «باورهای خیس یک مرده» محمد محمدعلی، «به رغم پنجرههای بسته» کامیار عابدی، «زن و کودک، با گنجشک و ترانه» صوفیا محمودی، «خاطرات محرمانه خانوادگی» محمد قاسمزاده. همچنین در مجموعه حاضر مقالهای تحت عنوان «نقدها را بود آیا ....» درج شده که در پاسخ به مصاحبه مهرداد فلاح نوشته شده است.