بابرنامه، که آن را واقعات بابری و توزک بابری نیز خواندهاند، خاطرات و نظرات ظهیرالدین بابر است که به زبان ترکی جغتایی(ازبکی) و با نثری ساده نگاشته شدهاست و حوادث سالهای ۸۹۹ تا ۹۳۶ق را در بر میگیرد. بابُرنامه از جنبههای تاریخی، جغرافیایی، مردمشناسی و ادبی دارای اهمیت است و با نثری ساده و آراسته نگارش یافته و در شمارِ بهترین نمونههای جغتایی و یا حتی زبان ترکی است.
زبانهای ترکی در منطقه وسیعی از شمار آسیا، شمال و غرب چین تا غرب آسیا، بخشهایی از خاورمیانه، سواحل مدیترانه، آسیای مرکزی و اروپای شرقی استفاده میشوند. طوایف مختلف قشقایی در سالهایی دورتر به سرزمینهای جنوبی مهاجرت کرده و در این سرزمین به صورت عشایر در حال کوچ بودهاند. در این کتاب واژههای مشترک ترکی قشقایی و استانبولی جمعآوری شده است. برای سهولت کار و درک بیشتر کلمات، واژههای ترکی قشقایی و معادلهای فارسی، انگلیسی و ترکی استانبولی آنها در کنار هم چیده شده و واژههای قشقایی با سه زبان دیگر مقایسه شده است و سعی شده لغات و اصطلاحات ترکی اصیل استفاده شود.
در مقدمه کتاب در مورد ظهر الدین بابر آمده: "ظهرالدین محمد بابر از لحاظ کشورگشایی به تیپ جهانگیران از قبیل تیمور و نادرشاه افشار می ماند، ولی در همین تیپ بعضی امتیازات نصیب او شده است که شخصیتش را برازندگی می بخشد. اگرچه او به حیث یک کشورگشا در بسا موارد مرتکب قساوت ها شده و یا به شیوه های تفرقه به انداز و حکومت کن با ملت های مختلف برخورد داشته ولی در پهلوی آن شخصی بود علاقمند به فرهنگ و آثاری را از خود به جا گذاشته که از قدردانی آن چشم پوشی نمی تواند. او تنها پادشاه جبار و جهانگیر مستبد نبود بلکه یک سازمانده نظامی، سیاستمدار با شعور، مورخ راستین، منتقد ادبی، شاعر شیرین کلام، موسیقی شناس ماهر زبان شناس محقق آگاه نیز بود... سیمینار پنجصدمین سالگرد تولد ظهرالدین محمد بابر یک کار علمی بود که به ابتکار آکادمی علوم ج. د. ا به عمل آمد و ریاست نشرات و کتابخانه آکادمی علوم ج. د. ا طبق قطعنامه سیمینار اینک توفیق یافت تا علاوه بر دیگر آثار مجموعه مقالات سیمینار بابر را نیز طبع و به معرض دانشمندان و محققین تقدیم نماید"