«مراقبه» از سری کتاب‌های مدی‌تیشن بوده و به فلسفه مدی‌تیشن به عنوان یکی از ساده‌ترین ابزارهای شناخت خویشتن می‌پردازد. خواننده به مطالعه این کتاب درمی‌یابد لازم نیست به انکار نفس خویش بپردازد یا از لذات زندگی چشم بپوشد، بلکه می‌تواند با حضور در تمام فعالیت‌های زندگی و با تلاش برای پیشرفت و سعود، ارزش‌های درونی را یافته و زندگی بیرونی خود را نور درون منور کند و این تنها با یک روش ساده، یعنی مراقبه عمیق و عروج‌دهنده به دست می‌آید.

منابع مشابه بیشتر ...

617eb871b200d.jpg

مراقبات (اعمال السنه)، مجموعه وظایف سالک در ماههای دوازده گانه سال، جلد دوم

میرزاجواد ملکی تبریزی

مراقبات (اعمال السنه)، مجموعه وظایف سالک در ماههای دوازده گانه سال (از مجموعۀ 2 جلدی)، در این جلد از المراقبات مسئولیتها و اعمال مستحبی روز و شب و ماه و سال هر مسلمان از باب دهم یعنی از آغاز شوال شده است. سپس مطالبی در اهمیت زیارت امام حسین (ع)، لزوم توجه به دعا و مناسبتهای مذهبی مخصوصاً عید غدیر و شرح اعمال این روز و نکاتی در خصوص محبت امام علی (ع) و اهل ‏بیت بیان شده است. در خاتمه از اهمیت مراقبه و حقایق اعمال و رابطه باطن و ظاهر عمل سخن رفته است. المراقبات یک دوره خودسازی و تهذیب نفس را براساس ادعیه و اوراد معتبر شیعی در 12 بخش و یک مقدمه و خاتمه ارائه می‏کند.

617eb6549e98d.jpg

مراقبات (اعمال السنه)، مجموعه وظایف سالک در ماههای دوازده گانه سال، جلد اول

میرزاجواد ملکی تبریزی

المراقبات يا أعمال السنة تأليف عالم عامل فقيه اصولى عارف اخلاقى حاج ميرزا جواد آقا فرزند ميرزا شفيع ملكى تبريزى است. موضوع اصلى كتاب اصلاح باطن و ظاهر سالك است، كه مهم‌ترين راه اين اصلاح مراقبت نمودن از روزهایى است كه در اصلاح اخلاقى و لسان شرع مخصوص و منصوص است، و بجا آوردن اعمالى است، كه از نظر شرع و اخلاق سالك را به فضايل اخلاقى و كمالات انسانى نائل مى‌گرداند و او را به اخلاق الهى متخلق مى‌گرداند كه «تخلّقوا بأخلاق اللّه و تحلّوا بصفات اللّه». مؤلف بزرگوار در اين زمينه در كتاب مراقبات مى‌نگارد: «و بطور يقين بدان كه تو بر اصلاح ظاهر قادر نيستى مگر از طريق اصلاح باطن زيرا اعمال سالك از قلب جارى و صادر مى‌شود و قلب صالح جز عمل صالح ره‌آوردى ندارد و قلب فاسد جز فساد تراوشى ندارد. پس عمده و مهم‌ترين كار اصلاح قلب و دل است كه آن از خواطر و ملكات گذشته متأثر مى‌شود و خواطر از آنچه كه حواسّ حسّ مى‌كنند نشأت مى‌گيرد، پس كسى كه قدرت حفظ و كنترل و اصلاح انديشه و خصلت و دل را ندارد، علاجى جز توسل به باب لطف و كرم خداى لطيف و كريم ندارد»