علاقه فراوان مولانا به رقص و سماع باعث شده که ابزار و آلات موسیقی در شعر او فراوان به کار رود. علاوه بر این گاهی نواهای موسیقی اعصاب او را تحریک میکرده و زبان او را به سرودن غزلهای خوشآهنگ و ضربدار به کار میانداخته. نی، رباب، چنگ برای مولانا رمز عاشقی است که از معشوق خود دور مانده و شکایت و حکایت هجزان سر میدهد. در این مقاله نگاه مولانا به موسیقی با تکیه بر جایگاه موسیقی در غزلیات وی بررسی و تحلیل شده است.
بانو اطرایی از معدود هنرمندانی است که دارای مدرک درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. ایشان در زمینه ی معرفی و شناساندن ارزشهای موسیقی اصیل ایران خصوصا ردیف ها و دستگاه های موسیقی ملی و سنتور نوازی معاصر و همچنین آثار و اندیشه های بزرگانی چون پایور و صبا سال ها تلاش نموده و تالیفات و مجموعه آثار ارزشمندی را به جامعه موسیقی کشور تقدیم داشته است.
در این مجموعه، دو رساله کوتاه از حکیم "عمر خیام"، متن عربی و ترجمه فارسی به طبع رسیده است .در رساله اول، سه مسئله مطرح و پاسخ داده شده است .این مسائل درباره نفوس ناطقه، حوادث امکانی باطل، و اثبات وجود زمان به حرکت و حد حرکت، و سپس قائم نبودن حرکت به ذات خود، است .رساله دوم نیز "پرتوی عقلانی بر موضوع علم کلی "نام دارد .