کتابخانه مجازی ادبیات

سبک ادبی بازگشت که مشتاق و آذر و یاران معاصر آنان بنیاد نهادند تا طلوع مشروطیت ادامه یافت، که اگر چهره‌های متعالی و جهانی در شعر نیافرید اما شاعرانی متشخص در این سبک کم و بیش پدید آمدند که قاآنی، فروغی، سروش، صفای اصفهانی و یغمای جندقی و صبا را می توان نام برد. بیشتر این شاعران با اعتقادات مذهبی پرورش یافته‌اند و در محیطی عارفانه چشم گشوده‌اند به همین جهات به غزل، سوگ و قصیده سرور اقبال نشان میدهند، مرثیه سرایی و منقبت گویی در سایه حضرت ختمی مرتبت با نخستین جرقه‌های اسلام بالید و توسط شاعرانی مثل ابوالاسود، کثیر عزه فرزدق، دعبل خزائی در عرب و کسائی مروزی، ناصرخسرو، فردوسی، جمال الدین عبدالرزاق در ایران رونق گرفت و از آغاز سده نهم و در سده دهم به دست چند تن از بزرگان و شعرای آن روزگار پایه و بنیاد استوار یافت و چون به دوران صفوی رسید مقتضیات زبان باشاعه بیشترآن یاوری کرد و چنان شد که کمتر شاعری را می‌بینیم که قصیده غزل و ترجیع‌بند و ترکیب بند ساخته و پرداخته ولی ستایش‌نامه‌ای از حضرت پیامبر و امامان شیعه نداشته باشد و نمونه آن اهلی شیرازی و لسانی شیرازی و... است. روش آنان را از عهد قاجار یعنی سبک بازگشت و امتداد آن تا امروز به همان سیاق و شیوه می‌بینیم. مرحوم ساکت دانه زنجیری از این سلسله است.....