ايجاد نقش و نگار بر ابزار كار، يا بر ديوار محل زندگي از زمانهاي بسيار كهن آغاز گرديده است. قديم ترين اين گونه آثار را بايد به مردم دوره هاي چهار زمين شناسي دانست، كه پايان آن در حدود هزاره ي دهم تا هشتم قبل از ميلاد است. مردم اين دوره كه در غارها زندگي مي كردند، و از گوشت و پوست حيوانات براي ادامه زندگي بهره مي بردند، بر ديوار غارها، و بر ابزار زندگي خود نقش بعضي از حيوانات را مي كندند. انگيزه اين مردم در نقش صورت اين حيوانات چه بوده است؟ بي شك اين اشكال كاملاً جنبه ي مذهبي، جادو و افسونگري داشته است، يعني همان جنبه يي كه بعدها در تمدن هاي بزرگ كهن مانند: مصر و سومر و جز آنها، به اوج قدرت خود رسيد، و درك و احساس و منظور ايجاد كنندگان آنها امروزه تا حدي براي ما روشن و آشكار است. ...سید احمد خان ملک ساسانی با تخلص شعری ساسانی از دیپلماتهای عصر قاجار، پهلوی اول و پهلوی دوم و از نویسندگان ایرانی بود. وی که در دربار شاهی لقب محتشمالسلطان دریافت کرد در سال ۱۲۸۵ خورشیدی از سوی پدرش برای تحصیل به کشور سوئیس فرستاده شد. ساسانی، پس از پایان تحصیلات در سال ۱۲۹۱ خورشیدی به تهران بازگشت و با عنوان معلم اختصاصی احمد شاه در دربار شاهی فعالیت خود را شروع کرد. او در بهمن سال ۱۲۹۷ وی با عنوان عضو وزارت امور خارجه به کنسولگری ایران در شهر استانبول ترکیه مامور شد و در این وزارتخانه بعد از مدتی در سمتهای مختلفی نظیر منشی سفارت، نیابت سفارت سوئیس و نیابت سفارت فرانسه ارتقا یافت و پس از آن هم به عنوان مستشار سفارت کبری و سرکنسول ایران در کشورهای مختلف انجام وظیفه میکرد و در همین اوقات بود که کتاب آگاهینامه را منتشر کرد
تذكره هزار مزار یامزارات شیراز، ترجمهاى است از «شد الإزار فی حط الأوزار عن زوار المزار»، اثر معینالدین جنید شیرازى كه به اهتمام پسر وى آقاى عیسى بن جنید شیرازى صورت گرفته است. هدف از تألیف این اثر، یاد و زیارت اهل قبور است. همین انگیزه باعث شد تا فردى از پسر مؤلف بخواهد، براى بهرهمندى بیشتر آن را به فارسى برگرداند. او نیز به این تقاضا پاسخ داد و اقدام به ترجمه آن نمود. روش مؤلف در معرفى بزرگان و آثار آنان در قبرستانهاى شیراز، بر تعیین محل و موقعیّت جغرافیایى، دورى و نزدیکى مزار به شهر گذاشته شده است نه قدمت تاریخى مقام و منزلت صورى و معنوى صاحبان قبور به طور كامل. اجزاء تركیبى تذكرهها را مقدمّه، متن یا اصل تذكره و خاتمه تشكیل مىدهد كه این اثر هم بر همین منوال است، جز اینكه در اوّل كتاب، مقدّمه مصحّح، به آن اضافه شده كه بحث آن در آخر نوشته خواهد آمد. مقدّمه مؤلف، با حمد خدا و نعمت و منقبت پیامبر(ص)، ائمه(ع) و صحابه شروع و بعد به تفیصل و با استناد به احادیثى دال بر استحباب زیارت و اقدام به آن سخن مىگوید. او مىگوید زائر باید به این اصل معتقد باشد كه میّت درك و فهم دارد و با این مسأله زیارت معنى پیدا مىكند. پس مؤلف از علّت تقسیم كتاب خود به عدد روزهاى هفته به هفت قسمت یا نوبت كه هر قسمت یا نوبت شامل ذكر دفن شدگان یكى از قبرستانهاى معروف شیراز است، مىپردازد و مىگوید: چون مزارت شیراز بسیار است و هر كدام در یك محله و راهها هم دور است... بر همین اساس مزارات را به عدد ایّام تقسیم نموده تا زائر به آسانى بتواند، در هر روز یا در هر شب جمعه به یكى از آنها قیام نموده و انجام دهد.
عشق و سلطنت از اولین رمانهای تاریخی ایران که به قلم توانای استاد موسی نثری همدانی نگاشته شده و باب نوشتن رمانهای تاریخی به زبان عامیانه را گشوده است. این کتاب زندگی پرشگفت کوروش کبیر از بدو تولد، عشق، ازدواج، جنگها، فتوحات، به سلطنت رسیدن، فتح بابل و منشور کوروش تا ارتباطش با دانیال پیامبر(ع) را به همراه زندگی چندی از سرداران بزرگ کوروش به صورت داستانی بلیغ و شیوا بیان نموده است.