کتابخانه مجازی ادبیات

تمدن نظم اجتماعی است که بر اثر آن خلاقیت فرهنگی امکان پذیر می شود. به اعتقاد جمعی تمدن یا مدنیت بر سازمان اجتماعی و نظام اخلاقی و فعالیت فرهنگی اطلاق می شود. و تراوشهای فکری بشر را که از دیرباز تاکنون برای اعتلای خویش اندیشیده و سبب تعالی ملت ها شده است فرهنگ می خوانند. گروهی از انسان ها که از تشکیل منظم و معینی پیروی می کنند و در لوای آن به زندگانی خویش ادامه می دهند جامعه گویند و چون تمدن را مجموعه منظمی از کردارهای اکتسابی خاص هر جامعه نیز دانسته اند. بنابراین تمدن و جامعه همواره قرین یکدیگرند گو اینکه هر یک پدیده ای خاص محسوب می گردند و از هم جدا هستند. آنچه این دو عنصر را بهم پیوند می دهد فرد است که از جهتی تشکیل جامعه را می دهد و از دگرسوی با رفتار و آداب خود بنای تمدن را در جامعه می نهد، بنابراین هر فردی مبین جزئی از تمدن خویش است و به تنهایی نمی تواند معرف همه جلوه های تمدن خود باشد ولی گروه افراد متشکلی که جامعه ای را پدید می آورند می توانند معرف تمدن خود باشند و این نکته نیز مشخص است که نمی از ممیزات و اختصاصات هر تمدن در جهت خواست جامعه سیر می کند و نیز خاصیت اصلی هر تمدن در این است که بقا و آسودگی جامعه ای را که بدان مرتبط است تامین نماید از اینجاست که جوامع بشری به وسایل و فنون مختلف تجهیز می شوند تا مردم را در برابر مشکلات حیات یاری کنند...

در تاریخ معاصر ایران قیام ملی 28 مرداد 1332، آغاز پیروزی های درخشان و بنیانگذار جنبش عمیق و مثبت ملت ایران در راه ترقی و پیشرفت و تکامل به شمار می رود. این رستاخیر عظیم ملی نه تنها ملیت و موجودیت و سنتهای گرانقیمت ملت ایران را از سقوط در مخاطره آمیزترین سراشیب تاریخ نجات داد، بلکه با فراهم آوردن ثبات و آرامش داخلی و تثبیت سیاست خارجی به ملت ایران امکان داد تا شاه در کلیه شئون اجتماعی - اقتصادی - کشاورزی - فرهنگی - صنعتی و بهداشتی، تحولات عمیقی را به وجود آورد و با بسیج نیروهای فعال و ایجاد شرایط موفقیت آمیز استقرار عدالت اجتماعی، مظاهر واقعی دموکراسی را متجلی سازد و بتواند در دامنه آن برای تامین زیست سرفراز زندگی بی رنج و کوشش ثمربخش خود را پیگیر و بی تردید ادامه دهد...