سیفالدین باخرزی (586-659 هـ. ق) ملقّب به شیخالاسلام از مشایخ صوفیه و مریدان و اصحاب عارف مشهور، نجمالدین کبری (۵۴۰-۶۱۸) بود. شیخ در نظم و نثر صاحب آثاری است. از وی رسالهای به فارسی در معنی عشق و مجموعه رباعیاتی منسوب به وی باقی مانده است. بسیاری از صوفیه در کتب خود از رباعیات او یاد کردهاند که نشاندهنده اهمیت مقام او در این نوع شعر است. محتوای رباعیات وی، عاشقانه و عارفانه (عشق و عرفان و رندی، غمستایی) همراه با اندیشههای خیّامی است. بیشتر رباعیات شیخ چهارقافیهای هستند و کهنگرایی واژگانی و ترکیبات زیبا، صور خیال و آرایههای ادبی بهویژه پارادوکس و... در آنها به چشم میخورد.
مجموعه حاضر اشعار دکتر فرامرز نوریانی متخلص به "مظلوم" است که در سال 1312 چشم به جهان گشود و تحت تعلیم و تربیت مادری روشنفکر و پدری آزاده پرورش یافت. در سال 1338 موفق به دریافت دکترای پزشکی از دانشکده پزشکی اصفهان شد و در سال 1350 دکترای اعصاب و روان را از دانشکده پزشکی تهران کسب نمود. ایشان در سن 60 سالگی دار فانی را وداع گفت.
فهرست شماره 14 عرفان ایران بدین قرار است: در قسمت مقالات، عید مبعث از دکتر نورعلی تابنده؛ تصوف علوی از شهرام پازوکی، فریتهوف شوئون و معنای زیبایی از سعید بینای مطلق؛ تاملی در باب معنای روحانی کار از سیدحسن آذرکار؛ کرامات اولیا در آثار مولانا از محمدابراهیم ایرج پور؛ مجموعه مزار شاه نعمت الله ولی از مهراد قیومی بیدهندی، در قسمت معرفی کتاب تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده از دکتر عادل نادرعلی و ترجمه حسینعلی کاشانی بیدختی معرفی شده است.