کتابخانه مجازی ادبیات

کتاب شهرزاد 2 فصل نامه ادبیات داستانی که توسط نشریه داخلی خانه داستان سرو در تابستان 1381 منتشر شده است

در این مجموعه نخست مختصری از شرح حال حاج شیخ عبدالسلام تربتی بیان شده سپس گزیده ای از سروده های مولف در موضوعات مختلف اجتماعی عرفانی و مذهبی فراهم آمده است

سید رضی مولف نهج البلاغه کتابی است به زبان فارسی در شرح زندگانی سید رضی، نوشته حجت الاسلام علی دوانی از نویسندگان معاصر. مولف این کتاب را به مناسبت تشکیل کنگره هزاره نهج البلاغه در تهران در سال ۱۳۵۹ ش. به نگارش درآورده است. قرن چهارم هجری، عصر طلایی تاریخ اسلام به شمار می‌رود؛ عصری که دانشمندان بزرگ اسلام، شیعی، سنی، زیدی، اسماعیلی و... و حتی دانشمندان غیرمسلمان در عراق، مصر، سوریه، ایران و دیگر نقاط جهان اسلام، سرگرم درس و بحث و تالیف و تصنیف بودند و مرکز تمام تبادلات علمی، شهر بغداد بود. محمد بن حسین معروف به سید رضی یا شریف رضی در سال 359 هجری در بغداد به دنیا آمد. او از کودکی هوش و استعداد سرشاری داشت و در نهایت با تالیف نهج‌الباغه به امتیاز و شهرتی خاص دست یافت. او در محضر استادانی بزرگ به تحصیل صرف، نحو، قرائت، انساب، حدیث، کلام، فقه، اصول، عروض و... پرداخت به طوری که می‌گویند در بیست سالگی از تحصیل تمامی علوم متداول عصر بی‌نیاز شد. سید رضی در سن 41 سالگی نهج‌البلاغه را تالیف کرد و در سال 406 هجری در سن 47 سالگی درگذشت.

دانشمند بزرگ و نابغه كم نظير شيخ محمد علي حزين لاهيجي كه اين كتاب شرح زندگاني پرماجراي اوست، يكي از نادرترين علماي شيعه اماميه است كه قدرش مجهول مانده و تاكنون درست شناخته نشده است. او به نام «حزين» كه تخلص شعراي او بوده، در تذكره ها و بعضي از كتب تراجم بيشتر به عنوان يك شاعر شناخته شده است، نه به عنوان يك دانشمند بزرگ كه از بسياري از امثال خود بزرگتر و جامع تر بوده است. تاریخ و سفرنامه حزین کتابی به فارسی است تألیف محمدعلی حزین لاهیجی (۱۱۰۳ـ۱۱۸۰ق) مشتمل بر تاریخ اواخر صفویه، افاغنه و نادرشاه و سفرنامه مؤلف. مؤلف در این کتاب به شرح خاندان خود و نیز خاطراتش از دوران کودکی تا ایام تحصیل در اصفهان و سپس سفر به شهرهای ایران و اوضاع سیاسی ایران در زمان حملۀ افغان‌ها به اصفهان و پس از آن تا ظهور نادرشاه و شکست افغان‌ها و مهاجرت خود به هند پرداخته است. این کتاب از دو منظر حائز اهمیت است: نخست، مؤلف شرح حال بسیاری از دانشمندان، علما، فقها، حکما، و عرفای معاصرش را، که در منبع دیگری نمی‌توان یافت، بیان می‌کند؛ و دیگر، تصویر دقیقی است از اوضاع سیاسی ایران در آن دوران که او خود شاهد و ناظر آن بوده است. این کتاب نخست به ضمیمۀ دیوان حزین منتشر شد (۱۳۵۰ش)، و سپس علی دوانی آن را تصحیح کرد و به‌چاپ رساند (تهران، ۱۳۷۵ش).