حافظ خراباتی، اثر رکنالدین همایونفرخ، پیرامون روابط اجتماعی و سیاسی خواجه حافظ شیرازی با معاصرانش و به دست دادن شأن نزول و تاریخ سروده شدن این آثار و شرح و تفسیر هریک از آنها از آغاز تا انجام، است. هرکس با دیده بصیرت و انصاف و مروّت، حتی نگاهی سطحی بر این کتاب افکنده باشد، درمییابد چنین اثری که در آن مطالب و مسایل خاصی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته، نمیتواند برای عام باشد و خوه و ناخواه طبقه و رسته خاصی که به اینچنین آثار علاقه دارند، آن را مورد مطالعه قرار خواهند داد. بااینهمه نویسنده تا آنجا که قدرت و توان نویسندگیاش اجازه میداده کوشیده که در ساختن و پرداختن جملهها و نوشتن شرح و تفسیر و توجیه ابیات غزلها به حد مقدور با زبانی ساده و همهفهم و دور از تکلف به بیان مطلب بپردازد. این کتاب محصول بیستوپنج سال زحمت و کار پرمرارت نویسنده است که آن را به پیشگاه کسانی که ارزش خدمات عاشقان به ادب و عرفان ایران را پاس میدارند، تقدیم کرده است
دیوان بینش در سه جلد چاپ شده است. جلد اول اشعاری که از سال 1277 تا 1299 سروده شده؛ جلد دوم آنچه از 25 شهریور 1320 به بعد تراوش یافته و خواهد یافت. اشعاری که تا سال 1277 سروده شده و کودکانه بوده و هزلها و هجوهای زننده و آنچه با مقتضای وقت ناسازگار تصور شود به چاپ نمی رسد. چاپ جلد دوم به مناسبت اینکه راجع به دوره اختناق ادبی و سیاسی بوده و بیشتر مورد توجه جامعه است بر قسمتهای دیگر مقدم خواهد بود.
مديريت كتابخانه ي آية الله العظمي مرعشي (رحمت الله عليه) مي نويسند: آنچه اينك با عنوان «گنجينه ي شهاب» تقديم دانشوران و كتاب ورزان مي شود، مجموعه ي مقالات و رساله هايي است در پاسداشت مقام علي حضرت آية الله مرعشي نجفي (رحمت الله عليه) و فَروَست جديد از منشورات اين كتابخانه ، اين آثار از تنوع موضوعي برخوردار است ، امام وجه غالب آن ، كتابشناسانه و شناساندن شخصيت و مقام علمي مرحوم آية الله العظمي مرعشي نجفي (رحمت الله عليه) است.
کتاب حاضر، دربرگیرنده متن کامل «تذکره تحفه سامی»، نوشته «سام میرزا صفوی» است. «تحفه سامی» از تذکرههای دوران صفوی است که سام میرزا در آن زندگینامه و اشعار حدود هفتصد تن از شاعران پارسیگوی معاصر خود همچون: «قاضی احمد»؛ «خواجه غیاثالدین نبکجی»؛ «شاه نعمت الله»؛ «مولانا محمود سرداری»؛ «استاد شجاع» و... را از پایان قرن نهم تا پایان قرن دهم ه . ق به همراه شرح برخی از رویدادهای زندگی آنان به پیروی از تذکرههای این دوره، به ویژه «تذکرهالشعرای دولتشاه سمرقندی»، به تصویر کشیده است.
دیوان شاعر ساحر خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی، نسخه مورخ هشتصد و پنج هجری قمری است که توسط دکتر رکن الدین همایونفرخ تصحیح و تنقیح شده و در سال 1370 توسط مصحح به چاپ رسیده است