سید محمد علی جمال زاده در سال 1319 کتابی انتشار داد به نام دارالمجانین. یکی از قهرمانان این کتاب دیوانه ای است به نام هدایتعلی خان که در دارالمجانین اسمش را “مسیو” گذاشته بودند. انتشار این کتاب 4-5 سال پس از تکثیر بوف کور، در تهران ایجاد بحث و جنجال بسیاری کرد. و با نقل عین قسمتهایی از کتاب بوف کور در دارالمجانین آشکار بود که جمال زاده می خواسته در سلامت عقل و نبوغ صادق خان از خود تردید نشان دهد.شاید جمال زاده اولین کسی بود که آشکارا نویسنده ی نابغه ی بوف کور را در اجتماع مفلوک آن روز ایران دیوانه و اهل تیمارستان نامید و موجب شد از آن بهره برداری های درست و نادرست بسیار شود. داستان در مورد پسرک یتیمی هست که در خانه عموی ثروت مند و خسیسش زندگی می کند و عاشق دختر او بلقیس می شود اما عمو پسر را از خانه می راند . در این بین ماجراهایی اتفاق می افتد که پسر ترجیح می دهد خودش را به دیوانگی بزند تا در دیوانه خانه بستری گردد
ماه در دره نیلوفرها افسانه ای است از طاهر غزال که در سال 1347 توسط سازمان انتشارات اشرفی منتشر شده است
به مناسبت وفات سیدحسن تقی زاده یادنامه ای منتشر شده است با دو مقاله از سید محمدعلی جمالزاده.عناوین مقالات عبارتند از: "تقی زاده ای که من می شناختم" و "من جمالزاده در حق تقی زاده شهادت می دهم". این یادنامه در سال 1349 منتشر شده است.
کتاب هفت قصه به قلم شیوای محمدعلی جمالزاده نگارش یافته و از کتابهای مفید ایشان کتابهای یکی بود یکی نبود و قصه قصه ها و دارالمجانین است و کتاب حاضر در سال 1321 توسط بنگاه مطبوعاتی پروین منتشر کرده است