کتاب حاضر مشتمل است بر خاطرات مسیحالله رحمانی، رئیس سابق بهائیان بشرویه، از اولین مناطقی که بهائیه را پذیرفتند. مسیحالله رحمانی با مطالعهی آثار علمی، اسلامی و نیز بهایی و مقایسهی آنها و گفتوگو با سران اسلامی و بهایی به پوچ بودن بهائیت و اصالت و خاتم بودن اسلام پی برد و مسلمان شد. او در خاطراتش از علت بازگشت از دین بهائیت و گفتوگو با سران اسلامی و بهایی سخن گفته است.