يستعرض الكتاب البيئة السياسية والاجتماعية والثقافية لشعراء العصر الأموي، ثم يخوض في متون شعرهم مقسِّمًا إياه إلى شعرٍ للخصومات السياسية بين الأمويين والشيعة والزبيريين والخوارج، وشعرٍ للخصومات القبِليّة، وشعرٍ للخصومات الفردية – و هو الشهير بالنقائض - حتى يصل إلى الغزَل بنوعَيه الحِسِّيِّ المتطور اللاهي في حضَر الحجاز، والعذري في بادية الحجاز.
موضوع کتاب شرح حالی است مختصر از زندگانی دعبل خزاعی شاعر هجوسرا که با سلاح برنده و آتشین لسان خویش پایه های حکومت ابن عباس را به لرزه در آورد و موجبات بیداری مردم آن دوران را سبب گردید. در رثای اهل بیت و اعلام مظلومیت و ظلم و جور وارد بر آنها از هیچ کوششی دریغ ننمود و چکامه های آتشین خود را می سرود. نمونه واضح آن سرودن تائیه در حضور اما جواد (ع) و سمبل ستم "مامون عباسی" است. شعر او با دیگر شاعران فرقی اساسی داشت و برای خلفا و پادشاهان و امرا می سرائید اما همینکه از آنها حرکتی زشت و ناپسند بر علیه اهل بیت می دید با تمام جرات آنها را هجو می کرد. ویژگی خاص دعبل بکار بردن کلماتی است که اعراب بادیه نشین در تکلم روزمره خویش در آن زمان بکار می برده اند و اشعار دعبل موجبات حفظ و نگهداری بسیاری از لغات عرب آن دوران را سبب شد.
مشارب الاذواق شرح قصیده خمریه ابن فارض مصری است در بیان محبّت، از عارف کبیر قرن هشتم هجری امیر سید علی همدانی ملقب به علی ثانی با مقدمه و تصحیح محمد خواجوی به زبان فارسی. ابن فارض را قصیدهای است تائیه به نام نظم السلوک که در آن از علوم دینی و معارف الهی و سیر و سلوک و ذوق خود و کاملان اولیاء و بزرگان عرفا فراوان گرد آمده است. آن قصیده 765 بیت است. ابن فارض در آن قصیده عشقش را به جمال محبوب بیان کرده است. بر آن قصیده، شرحهای گوناگون فارسی و عربی نوشته شده است؛ مشارق الدراری به زبان فارسی و منتهی المدارک به عربی از سعیدالدین فرغانی، کشف الوجوه الغر لمعانی نظم الدّرّ عزدالدین محمود کاشانی معروف به شرح شیخ عبدالرزاق کاشانی، شرح رکنالدین شیرازی و دو شرح دیگر از شاگردان سعیدالدین فرغانی از جمله این شروح هستند. اما قصیده میمیه خمریه وی از قصاید مشهور خمریات است که در کتابها و سخنان بزرگان متداول و مشهور است و بر آن شروحی نوشته شده که مشهورترین و بلکه برترین و نخستین آنها به فارسی مشارب الاذواق امیر سید علی همدانی و دیگری لوامع ملا عبدالرحمن جامی است. امیر سید علی همدانی مشارب الاذواق را در شرح الفاظ و عبارات و کشف رموز و اشارت این قصیده نوشته شده و در آن شراب محبت را که مطلوب نهایی است، به عالیترین اسلوب و زیباترین نظم بیان داشته است.
هذه الکتاب تتناول شاعراً من فحول شعراء المخضرمین و هو الشماخ بن ضرار الذبیانی. و تقع هذه الدراسة فی بابین. یتناول اولهما «بیئة الشماخ و حیاته» فهو یتضمن فصلین: الاول فی دراسة بیئة الشاعر والثانی فی دراسة حیاته. و یتناول الباب الثانی «شعر الشماخ» و یقع فی فصلین: الاول تناول فنون شعره بالدراسة والتحلیل والثانی تناول بالبحث ثلاث نقاط: الموازنة بین الشماخ و غیره من الشعراء المجیدین فی أهم الموضوعات التی أجاد فیها؛ عرض لآراء القدامی من النقاد والعلماء بالشعر و روایته فی شعره؛ بیان منزلة الشماخ الشاعرفی موکب الشعر القدیم.