مقاله حاضر مروری است بر کتاب وجهیت، نمود و نفی در فارسی تألیف دکتر آزیتا حجتالله طالقانی از دانشگاه تورنتو، که در سال 2008 توسط نشر جان بنجامینز منتشر شده است. این کتاب در 183 صفحه و شامل هفت فصل است و هدف از نگارش آن، آن گونه که نویسنده بیان میکند، بررسی نظام فعلی زبان فارسی است، با تأکید بر تعامل عملگرهایی مانند وجهیت، زمان، نمود و نفی در این زبان. نویسنده از دیدگاه کمینهگرایی چامسکی به تبیین این مسئله پرداخته است و کتاب مشخصاً بر اساس نظریه فازی (مرحلهای) چامسکی تدوین شده است.