منشآت خاقانی نامههای افضل الدین بدیل بن علی خاقانی است که در آنها خانواده، اقوام، صدور و بزرگان، امیران و شهریاران را مخاطب ساخته است. این نامه ها حاوی اطلاعات سودمندی از اوضاع اجتماعی و سیاسی، عقاید و آداب و رسوم مردم قرن ششم هجری است. وسعت دانش، قدرت تخیل و تجسم، احاطه او بر سخن سبب شده که نثری متفاوت از نثر دبیران برگزیند. فهرستی از لغات و ترکیبات، فهرست احادیث و آیات و اشعار خاقانی در پایان کتاب آمده است. دکتر محمد روشن از پنج نسخه برای تصحیح این نامه ها بهره برده و نسخه اساس آن را نسخه «لالا اسماعیل» متعلق به قرن نهم هجری قرار داده است. پیش از این، نامه های خاقانی به صورت مجموعه (به تصحیح دکتر ضیاء الدین سجادی) و به طور پراکنده در مجله ارمغان به چاپ رسیده بوده ولی در این کتاب مجموع نامههای خاقانی در 5 نسخه گردآوری شده است. این کتاب در سال 1349 پس از سیزده سال تحقیق و تصحیح، توسط دانشگاه تهران به طبع رسید و در سال 1362 چاپ دوم آن در نشر کتاب فرزان صورت گرفت.
به تجربه ثابت شده است که اغلب علاقمندان و دانشجویان در موقع تحریر و تنظیم نامه در مورد چگونگی و اسکلت بندی آن، جای صحیح آدرس ها، تاریخ، جای مناسب به کارگیری عبارات سلام و تعارف، متن نامه، پایان نامه و عبارات مربوطه آنها، تنظیم اصولی پاکت نامه، و به طور کلی نحوه علامت گذاری دچار اشتباه می شوند. از طرفی به کارگیری صحیح واژگان و اصطلاحات بازرگانی، برای عمده دانش پژوهان خالی از اشکال نیست، از این رو به تهیه و تالیف این فرهنگ که از مدتها پیش مورد درخواست صاحب نظران، اساتید، کارشناسان اقتصادی و اجتماعی و کلیه دانشجویان و علاقمندان بود و جای خالی آن در جامعه اقتصادی و فرهنگ پرور و ادب دوست ما احساس می شد، مبادرت گردید و مولف را بر آن داشت که اطلاعات و تجارب چند ساله خود را در زمینه فرهنگ نامه نگاری و بازرگانی به صورت مجموعه فعلی درآورده و در اختیار کلیه خواستاران و مشتاقان قرار دهد.
در بسیاری مواقع لازم است بدانیم چگونه نامه ای و با چه مطالبی بنویسیم؛ برای عرض تشکر و تبریک یا بدرود و تسلیت، رسم و روشی هست که باید بیاموزیم و با کمال دقت قوانین و مقررات نامه نگاری و آداب معاشرت را در آن بکار بندیم . این کتاب نامه هایی است درباره روابط اجتماعی (دوستانه)، تجاری، تولد، آموزش و پرورش، ازدواج و تبریک و تسلیت بانضمام نامه های تاریخی اثر ابوالقاسم جنتی عطایی که در سال 1342 توسط کتابفروشی بارانی منتشر شده است
افضلالدین خاقانی شروانی از شاعران بنام قرن ششم هجری است که در سال 520 هجری در شروان متولد شده و بارها در اشعارش به موطن خود اشاره کرده است. او در جوانی شاعر دربار شروانشاه شد و منوچهر شروانشاه و پس از آن مخصوصاً فرزندش ابوالمظفر اخستان بن منوچهر را مدح گفت و از او صله فراوان یافت. خاقانی غیر از شروانشاهان، چند تن دیگر از پادشاهان و امرا را نیز مدح گفته است. آثار معروف او افزون بر «تحفة العراقین»، دیوان قصاید و غزلیات و قطعات اوست که در حدود هفده هزار بیت دارد و جز این منشآت او نیز باقی است. یک مثنوی «ختم الغرائب» هم به او نسبت داده شده است. این کتاب دربرگیرنده برخی از اشعار و غزلیات اوست.
بیشک افضلالدین بدیل بن علی نجار، حقایقیِ خاقانی از برجستهترین شعرای ایران در قرن ششم، در حوزه ادبی آذربایجان است. شعر خاقانی آن پیچیدگی که در معانی شعر صائب و شاعران سبک هندی است را ندارد، بلکه اغلب این دشواری و گاهی پیچیدگی در لفظ و فرم شعر اوست نه ذاتاً در معانی، به این معنا که پس از دریافت استعارهها و تشبیهات شعر، چیز چندانی نصیب خواننده نمیشود. در این کتاب گزیدهای از اشعار خاقانی ذیل قصاید، غزلیات، رباعیات و قطعهها آورده شده است.