کتابخانه مجازی ادبیات

یکی از پسوندهای زبان فارسی پسوند«ـَ کی» /ae?ki:/ است. این پسوند، که در تداول‌ عامه کاربرد دارد و برای ساخت اسم،صفت یا قید چند جزئی (مرکب) به کار می‌رود، به مرور زمان و با حذف فتحه آن، گاهی به صورت«کی» /ki:/ به کار رفته است. در برخی کتاب‌های دستور زبان فارسی، درباره این پسوند، توضیحات و مثال‌هایی آورده‌ شده است، اما موارد در این کتاب‌ها معمولا قید و مختوم به «-کی» هستند؛ در حالی‌ که در لهجه ارسنجانی این واژه‌ها هم «قید» هم «اسم» و هم «صفت»اند. در ارسنجانی، هم‌ واژه‌های مختوم به«-کی» دیده می‌شود هم واژه‌های مختوم به«کی»؛ و نکته جالب دیگر اینکه در کتاب‌های دستور، در این واژه‌ها، حرف پیش از پسوند«-کی» واکه است؛ در حالتی‌ که، در واژه‌های ارسنجانی، این حرف گاهی همخوان است. در این پژوهش، علاوه بر معرفی بیش از بیست واژه از این دست، ساختار این واژه‌ها نیز بررسی شده است و از جمله با بیان دلایلی، پسوند آخر واژه «الکی» /ae?lae?ki:/ ، «-َکی» /ae?ki:/ تشخیص داده شده است و نه«ی» /i:/.