پژواک نوای عشق، هنوز در سرودههای شاعر اندیشمند عرب، خلیل حاوی به گوش میرسد و افسانههای افسون پریان و حکایت سیب زندگی در میان شعرهای او همچنان رساترین آوایی است که روایت مرگ آرزوهای دیرینه بشر و بیگناهی نخستین او را به گاه زندگی در آرمانشهر پردیس یا همان فردوس باز میگوید و هبوط و فرود او را از افلاک به خاک و از لاهوت به ناسوت اعلام میدارد. این نوشتار برآن است تا خاستگاه روانشناختی نمود دو مفهوم پری و عشق را در سرودههای این شاعر درد آشنا مورد بررسی قرار ده زیرا حضور پیوسته این دو مفهوم در کنار مظاهر شر ـ مادر ازلی مانند: جادوگر، افعی، اژدها، مرگ، گور، غار و ... در شعر حاوی با ترسیم فضایی رمزآلود و تراژیک، بازگوکننده خیالهایی ابهامآمیز هستند که در پس سایهای غریب محو میگردد و ذهن خواننده یا شنونده را با این پرسش روبرو همزاد پنداری حضور ابعاد دوگانه مادر ازلی در سرودههای او چگونه قابل توجیه است؟!
کتاب «غنچۀ باز در شرح گلشن راز» تألیف جلال الدین علی میر ابوالفضل عنقا، عارف سلسله اویسی در قرن سیزدهم هجری شمسی است. کتاب غنچۀ باز، شرح مثنوی «گلشن راز» با موضوعیت عشق و عرفان اسلامی است. این کتاب در قالب شعری مستزاد است. این مستزاد عرفانی، با اضافه کردن واژگان بر پایان هر مصراع مثنوی «گلشن راز» نگارش شده است و در واقع قالب مثنوی گلشن راز را به قالب مستزاد تغییر داده است.
بنای سخن عرفا و اربابان معرفت و محبت بر اساس عشق است و آغاز و پایان کلام آنان به ایماء و اشارهای به محبت حقیقت منزه از تعین است. عشق از عناصر عمده و اساسی بینش عرفانی است. این کتاب به بررسی و توضیح مراتب عشق و تأثیر آن در انسان میپردازد. نویسنده در این کتاب به بیان بخشهایی از مناظر سیروسلوک عملی پرداخته است. این بخشها بیان مرحله به مرحله حالتهای درونی و پیشآمده برای سالک طریق الی الله است.
کهن الگو، صورت ازلی، صورت مثالی و بهبیان یونگ، «آرکی تایپ»، عبارت از طرح کلی آن دسته از رفتارهای بشری است که در ناخودآگاهی جمعی ریشه دارند. از مهمترین کهن الگوهایی که یونگ،آنها را بررسی کرده است، میتوان آنیما (مادینه روان مرد)، آنیموس (نرینه روان زن)، پرسونا (نقاب اجتماعی فرد)، سایه و خود را نام برد. هدف اصلی از نوشتار حاضر، بررسی نمود آنیما در ذهن وزبان شاعر و اندیشمند معاصر عرب، خلیل حاوی است؛ زیرا واکاوی سرودههای این شاعر، به ویژه دو مجموعه نهرالرماد و بیادرالجوع او، حضور آنیما را در ذهن سراینده و نمود آشکار و ماندگار آن را درزبان سروده هایش آشکار می کند.
از آنجا که قرآن کريم، همواره الهام بخش شاعران و نويسندگان و ناقدان شرق و غرب بوده و بويژه انديشمندان مسلمان جيره خوار اين خوان گسترده و پر نعمت بودهاند و نيز با توجه به اينکه تاثير قرآن اين کتاب آسماني بر انديشمندان مسلمان و آثارشان غير قابل انکار است مقاله حاضر، پس از انجام مقايسهاي ميان سيدقطب مفسر بزرگ قرآن و مصلح معاصر مصري و احمد مطر شاعر مبارز عراقي، ابتدا برخي ايدههاي سيدقطب را درباره داستان در قرآن بر اساس کتاب «التصوير الفني في القرآن» به طور مختصر مورد بررسي قرار داده و سپس اجرا و بکارگيري برخي از آنها را توسط احمد مطر در معرض شهود قرار داده است که در درجه اول شعر «بلاد ما بين النهرين» را که در حدود (50) مورد از قرآن الهام گرفته و در ادامه اشعاري چون «يوسف في بئر البترول» و «الجمل» را مورد نقد و بررسي قرار داده است.