در این مقاله، موسیقی شعر فروغ فرخزاد، با نگاهی سبکشناسانه مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به اینکه طبیعی بودن، جزء مؤلفههای اساسی در همه عناصر شعری اوست، موسیقی نیز در بافتی کاملا طبیعی و حسی ارایه شده که در این نوشتار برجستگی و تمایز وزن شخصی (موسیقی بیرونی) شعر او و نیز به نقش قافیه و ردیف به عنوان ارکان موسیقی کناری و برجستگی خاص موسیقی درونی، علی الخصوص تکرار در همه سطوح پرداخته شده است.
در این اثر، نگرش و دیدگاههای سهراب سپهری و فروغ فرخزاد که در آثارشان انعکاس یافته، بررسی شده است .برای این منظور، نگارنده شعر ((مسافر)) سهراب سپهری را برگزیده، ابتدا ساختار درونی و بیرونی آن را تشریح و سپس بنیانهای فکری و معرفتهای عرفانی، روان شناختی و تاریخی آن را بیان میکند .در بخش دوم نیز برای بررسی و تبیین نگاه فروغ فرخزاد به مجموعه هستی، منظومه ((ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد)) انتخاب و بعد از بازخوانی، ساختار آن شروع و بیان شده است.
این کتاب دربرگیرنده نوشتارهایی درباره شعر و شاعری است؛ عناوین برخی از نوشتارها بدین ترتیب است: تولد شعر، شعر به خاطر شعر، عناصر و کارکرد شعر، سنت و استعداد فردی، موسیقی شعر، مذهب و ادبیات، هنر و آشوب، ابهام شعر، نقشگرایی، مقدمه بر اشعار هافمن، طبیعت انسان و هنر، ادبیات امروز، چشمانداز ادبیات، هنر و هنرمند و ... .
فروغ فرخزاد از چهرههای صاحب سبک شعر پارسی است. یکی از وجوه مهم سبکشناختیِ شعرِ او، زبان متمایز شعرهایش است که در هر دو محور عمده نحو و واژگان برجسته است. این نوشتار، واژگان شعر فروغ را با شیوه توصیف و ارائه آمار بررسی کرده و همچنین به تبار لغات، دایره واژگانی، برجستگی واژگان خاصِ مفرد و مرکب و نیز نوع و ساختمان فعلِ اشعار او و پیوند میان سبک واژگانی و عواطف و ذهنیت شاعر پرداخته است.