کتابخانه مجازی ادبیات

جای افسوس است که ما از حیات مرحوم میرزاآقاخان کرمانی و تشبئات و عملیات سیاسی او چیز زیادی در دست نداریم جز آنچه چندین مولف از روی یکدیگر با فرق های جزئی استنساخ کرده و هیچ چیز تازه ای تتبع ننموده اند. بنابراین بهتر آن می دانیم که بجای اینکه در این تذکر سی ساله دوباره به نقل همان عبارات اکتفا کنیم به تشریح و تدقیق نظریات و افکار سیاسی و اجتماعی او داخل شده و بسیاری از مسایل را که در حق او تاریک است روشن نماییم. میرزا آقاخان از حیث سرنوشت نویسندگی خیلی شبیه به خیام است که آثارش بواسطه بغض و نفرت مخالفین متروک و بدون مطالعه آنها با تیر اتهامات به جهل و نادانی منسوب شده است. ولی همانطور که اینک پس از شش هفت قرن خیام میرود جای خود را در ادبیات و فلسفه مشرق و مغرب باز کند میرزاآقاخان هم روز به روز مشهورتذ می شود و یکی بعد از دیگری آثار و تالیفاتش به طبع میرسد و کم کم همان طبقات منوره که با او مخالف بودند مجبورند در اطراف او قلمفرسایی کنند...

مولف در این کتاب اشعار نظیری و عرفی را با هم مقایسه کرده است و برای نشان دادن این که دو شاعر هم زمان و هم سبک در حالی که شباهتهای فراوانی با هم دارند چقدر می توانند با یکدیگر تفاوت داشته باشند و این مقایسه که بین دو شاعر سبک هندی به وجود می آید، جذاب و شیرین به نظر می رسد. نویسنده در ضمن مقایسه، به بررسی و نقد شعر هر دو شاعر هم پرداخته است .

هدف از تالیف این کتاب: 1. این تنها اشیاء عتیقه و آثار باستانی نیست که بایدحفظ و حراست شود بلکه مهم تر از آن حفظ و نگهداری سنت ها آداب و رسوم ملل و اقوام است. 2. فرهنگ ورزش باستانی نشأت گرفته از فرهنگ آباء و اجدادی و آمیخته با اعتقادات ملی ماست پس باید در زنده نگهداشتن آن همواره کوشا بود تا شناسنامه رفتاری ما همیشه معلوم باشد. 3. نام مردان این سلک و پیشه کماکان باید زنده بماند. از کارهای سترگ آنان و خلق و خوی نیکشان یاد شود تا نوباوگان جامعه ما بدانند و از این اسلاف درستکار عبرت کنشی و رفتاری بگیرند. 4. با زبان ریاضی اگر بگوییم عدد (یک) به مثابه ظرفی خالی است که به خودی خود ارزشی ندارد. ولی میتواند از ارزشهای بسیار والا برخوردار باشد. حال یک رقم صفر جلوی آن قرار می دهیم رقم (10) به دسن می آید.یهنی ارزش عدد (یک) ده برابر افزایش می یابد. هر فرد نیز به مثابه همان عدد (یک) و ارزشها و سازه های فرهنگی هر جامعه نیز همانند ارقام صفر می باشد پس اگر وجود خود را از ارزشها و فاکتورهای فرهنگی اجتماع خویش تهی سازیم درست مثل همان ظرف خالی وجود ما تهی می شود. بنابراین نباید چنین اندیشه ای برای مردم خوبمان پیش بیاید که در عصر اتم دیگر نیازی به ارزشهای گذشته و حال جامعه خود دربین نیست و ناگزیر باید به آداب و رسوم سایر اقوام و ملل متمسک شد. که این عین زیان و فاجعه بزرگ و نابخشودنی فرهنگی به شمار می رود. یک فرد ایرانی باید الگویی از مجموعه ارزشها و رفتارهای مطابق موازین جامعه خویش باشد، در راه تکامل و ترقی آن بکوشد تا به صورت موجودی ایستا و غیر پویا در نیاید. مسخ نشود، مات و متحیر نشود و آنی از تکاپو و حرکت بازنماند. جلد دوم مشتمل بر مطالبی در مورد تاریخچه ورزش در ایران مقدمه ای در زمینه جامعه شناسی ورزشی، شرح حال قهرمانان، کشتی دوبندی، جداول مربوط به مسابقات آنان، شرح مراحل سه گانه تکامل کشتی، همراه با عکس و تصاویر و آلبوم ضمیمه.

هدف از تالیف این کتاب: 1. این تنها اشیاء عتیقه و آثار باستانی نیست که بایدحفظ و حراست شود بلکه مهم تر از آن حفظ و نگهداری سنت ها آداب و رسوم ملل و اقوام است. 2. فرهنگ ورزش باستانی نشأت گرفته از فرهنگ آباء و اجدادی و آمیخته با اعتقادات ملی ماست پس باید در زنده نگهداشتن آن همواره کوشا بود تا شناسنامه رفتاری ما همیشه معلوم باشد. 3. نام مردان این سلک و پیشه کماکان باید زنده بماند. از کارهای سترگ آنان و خلق و خوی نیکشان یاد شود تا نوباوگان جامعه ما بدانند و از این اسلاف درستکار عبرت کنشی و رفتاری بگیرند. 4. با زبان ریاضی اگر بگوییم عدد (یک) به مثابه ظرفی خالی است که به خودی خود ارزشی ندارد. ولی میتواند از ارزشهای بسیار والا برخوردار باشد. حال یک رقم صفر جلوی آن قرار می دهیم رقم (10) به دسن می آید.یهنی ارزش عدد (یک) ده برابر افزایش می یابد. هر فرد نیز به مثابه همان عدد (یک) و ارزشها و سازه های فرهنگی هر جامعه نیز همانند ارقام صفر می باشد پس اگر وجود خود را از ارزشها و فاکتورهای فرهنگی اجتماع خویش تهی سازیم درست مثل همان ظرف خالی وجود ما تهی می شود. بنابراین نباید چنین اندیشه ای برای مردم خوبمان پیش بیاید که در عصر اتم دیگر نیازی به ارزشهای گذشته و حال جامعه خود دربین نیست و ناگزیر باید به آداب و رسوم سایر اقوام و ملل متمسک شد. که این عین زیان و فاجعه بزرگ و نابخشودنی فرهنگی به شمار می رود. یک فرد ایرانی باید الگویی از مجموعه ارزشها و رفتارهای مطابق موازین جامعه خویش باشد، در راه تکامل و ترقی آن بکوشد تا به صورت موجودی ایستا و غیر پویا در نیاید. مسخ نشود، مات و متحیر نشود و آنی از تکاپو و حرکت بازنماند.