تذکره خلاصه الاشعار (تأليف 975-1016) از تذکرههاي ارزشمند ادبيات فارسي و حاصل کوششهاي چهل ساله تقيالدين کاشاني ملقب به "ميرتذکره" است. اين اثر نمايانگر سير تحول و تطور شعر فترسي از قرن چهارم تا روزگار مؤلف (اواخر قرن دهم و اوايل قرن يازدهم) ميباشد. نظر به اهميت و ضرورت احياي تذکره خلاصه الاشعار به نحوه بازيابي کاملترين صورت از اين تذکره اشاره کرديم و از آنجا که اولين کار در احياي اين اثر معرفي تفصيلي دستنويسهاي موجود از آن و بيان ارزش و اهميت هر يک از آنها است، در دو بخش به معرفي دستنويسهاي اين اثر پرداختيم که به صورت پراکنده در داخل و خارج از ايران معرفي شدهاند و نتيجه آنکه متوجه شديم دستنويسهاي موجود در ايران (شامل 22 دستنويس) اغلب مطالب تذکره را، جز رکن دوم و چهارم دارد. چنين برميآيد که کاملترين صورت تذکره در خارج از ايران، بايد نسخه بلاند (ليندزيانا) باشد با اين توضيح که اين دستنويس فاقد رکن چهارم است. البته آگاهي ما از نسخههاي خطي موجود در خارج از ايران (شامل 14 دستنويس) با توجه به آنچه در فهرست نسخههاي خطي مربوط نوشته شده، به دست آمده است؛ بديهي است بررسي جامع اين نسخهها ممکن است به يافتن رکن چهارم نيز بينجامد که در آن صورت ميتوان با تصحيح آن، انتظار فراهم آمدن اين تذکره ارزشمند را داشت.
کتابی که از نظر خوانندگان می گذرد مجموعه آثار گرانبهاییست که در طی قرنها در منقبت نابغه بزرگ بشریت علی (ع) گفته شده و مدتها وقت صرف آن گردیده تا از میان اوراق فرسوده کتابها اخراج و بعد از تطبیق و مقایسه با نسخ دیگر به این صورت در آمده است. اشعار این مجموعه از 110 گوینده انتخاب و بر هریک شرح حال کوتاهی افزوده شده عموما متعلق به کسانی است که از عهد صفویه به بعد در ایران ظهور کرده اند به دلیل آنکه مذهب تشیع تا روزگار سلطنت صفویه در ایران رسمیت نداشت و خواه و ناخواه شاعرانی که پیش از آن عهد می زیسته و به مذهب تشیع علاقه نشان می دادند به علت عدم آزادی از ساختن اشعار مذهبی خودداری کرده و اگر احیانا گوینده دست به چنین کاری میزد ناگریز از مدح خلفای دیگر بود چنانکه در یکی از قصائد سعدی این نکته کاملا آشکار است. پس در حقیقت ساختن اشعار مذهبی از عهد صفویه در ایران رواج یافت و ناگزیر مجموعه حاضر حاوی آثاریست که از آن عهد تا به امروز به وجود آمده است
کتاب بزم ادب سرشار از بدیهه، پند و لبخند، طنز و لطایف ادبی تذکره شرح حال و نمونه آثار قریب نهصد تن شعرای متقدم ایران و شعرای معاصر اصفهان همراه با بخشی از اشعار نامی از مولف و سراینده آن مرتضی هادوی فرد متخلص به نامی که در سال 1373 توسط انتشارات نامی چاپ شده است
خلاصة الاشعار و زبدة الافکار گستردهترین تذکره عمومی زبان و ادبیات فارسی است که در حدود چهل سال بین 976 تا 1016 ق، نگارش و تکمیل آن به انجام رسیده است. مؤلف تذکره میرتقیالدین محمد، فرزند سیدشرفالدین علی حسینی کاشانی از سخنشناسان عهد صفوی است که در زمان خود به «میر تذکره» شهرت داشت و در شعر «ذکری» تخلص میکرد. در این کتاب به زندگی او و کتاب او پرداخته شده است.
ابوعبدالله جعفر بن محمد رودکی از ارکان مهم شعر فارسی است تا بدان حد که او را پدر شعر فارسی لقب دادهاند. بیشک این جایگاه مهم در سایه طبع بلند و اندیشه خلاق او به دست آمده است. بازتاب این ویژگیها به جز دیگر توانمندیهای او در عرصه هنر موسیقی مرهون اشعار والای او بوده است که امروزه متأسفانه با وجود فراوانی آن، جز ابیاتی اندک باقی نمانده و همین مقدار مبین چیرگی و توانایی او در ادب فارسی است. این مجموعه مقالات حاصل سخنرانی استادان زبان و ادب فارسی است که در همایشی به مناسبت بزرگداشت هزاروصدمین سال وفات این شاعر بلندآوازه ارائه شده است.