نويسندگان کتابهاي «کليله و دمنه» و «گلستان» سعدي، هر يک به گونهاي در طرح مساله حکومت و ضرورت تشکيل دولتهاي سياسي تاکيد ورزيدهاند. در هر دو اثر مذکور، مساله آيين کشورداري، حکومت، شيوه و راههاي آن قابل بررسي است. رعايت اصول و موازين اخلاقي در کشورداري هم چون عدالت، رعيتپروري و امثال آن، پيوندي استوار با شيوه شخصي شاهان دارد و حتي اين امر در منابع تاريخي ايران نيز نمود فراواني دارد. «کليله و دمنه» و «گلستان» نيز هريک به سهم خويش تاثير عمدهاي دارند. سعدي در «گلستان» يک باب را به سيرت پادشاهان اختصاص ميدهد و نکات مهمي را در اين زمينه متذکر ميشود. در کتاب «کليله و دمنه» نيز اين امر به گونهاي ديگر و با زبان حيوانات بازگو ميشود. نويسندگان هر دو کتاب «کليله و دمنه» و «گلستان»، در صدد چاره براي رفع مشکلهاي مردم و دفع ستم و فساد و تباهي هستند. در هر دو اثر، حکومت ظالمانه ناروا دانسته شده و براي ريشهشناسي ناهنجاري حکومتها، الگويي مناسب ارائه ميشود که در صورت تحقق آنها، سعادت دنيا و آخرت مردم تامين ميشود. در نظر نويسندگان هر دو اثر، هرگونه رفتار پادشاه، عوامل حکومت و صاحبان حرفه و پيشه، به شرط اين که غفلت از خداوند نباشد و در جهت رضاي حق و شفقت بر خلق باشد شايسته و سازنده است. نويسندگان هر دو اثر، براي رسيدن به الگوي برتر حکومتي، نگرشي اسوهگرا دارند و براي نشاندادن نمودار عيني آن به آموزههاي ديني تکيه ميکنند و بر اهتمام به امور دنيا و دين تاکيد ميورزند. هر دو اثرعدالتمحوري و رعيتپروري را مهمترين رکن حکومت صالح به شمار ميآورند. اين مقاله به منظور تبيين شيوههاي حکومتي عادلانه و با تکيه بر عدالت، در «کليله و دمنه» و «گلستان» تدوين شده و يافتههاي پژوهش به شکل توصيفي و تحليلي ارائه شدهاند.
لغات و اصطلاحات شاهکارهای ادبیات فارسی مثل کلیله و دمنه، کتب فارسی وزارتی، فارسی چهارم دبیرستان، گلستان و بوستان سعدی و اصطلاحات عرفانی، غزلیات خواجه حافظ به ضمیمه سودمندترین قواعد املاء و انشاء که توسط اکبر ترابی در سال 1334 توسط انتشارات بنگاه مطبوعاتی اپیکور و کتابفروشی معرفت منتشر شده است
چنانچه از متن کتاب گلستان سعدی در باب سوم- در فضیلت قناعت- بر می آید این شاعر و سخنسرای بزرگ علاوه بر سفرهای بسیار که یک دوره طولانی سی ساله را در برمی گیرد سفری نیز به جزیره کیش داشته است اما زمان وقوع و علت این سفر و محل دقیق توقف او در جزیره از گزارس گلستان مستفاد نمی شود. در این کتاب با شواهد و مدارک تاریخی، زمان سفر او به کیش مشخص شده است. چنان که می دانیم جزیره کیش در زمان اتابکان فارس در قلمرو این خاندان بوده و از امنیت و رونق بسیار برخوردار گردیده بود و سعدی به اتکای همین امن و آسایش که در آن عصر در فارس و بنادر حاکم بوده با خیالی راحت و آرام به جزیره کیش سفر کرده است...
ازوپ، افسانهپردازي است که نام او با حکايات اخلاقي حيوانات عجين شده و به عنوان پدر فابل در غرب شناخته شده است. گرچه از زندگي او اطلاع دقيقي در دست نيست اما حکايات باقي مانده از او هم چنان مورد توجه همگان است. اغلب 208 حکايت تعليمي از افسانههاي ازوپ در زمره فابل (= تمثيل حيواني) قرار دارند که در آنها هر حيوان، ممثل يک تيپ از مردم است. افسانههاي ازوپ مربوط به حدود قرن ششم قبل از ميلاد است. شخصيتهاي حکايات ازوپ را حيوانات، گياهان، انسانها و خدايان تشکيل ميدهد. به طور معمول، در پايان بيشتر اين حکايات که نقشپردازان عمده آن حيوانات هستند، پندهايي بيان ميشود. برخي از مضامين و محتواي آثار سعدي عينا در افسانههاي ازوپ ديده شده يا قابل تطبيق با کلمات و عبارات وي است. اين ميتواند از باب «توارد» يا «تاثير و تاثر» باشد. از آن جا که فضايل و رذايل اخلاقي ريشه در ذات انسان دارد و تقريبا در تمام فرهنگها و زبانها، مورد پذيرش همگان است، بسياري از مفاهيمي که در افسانههاي ازوپ آموزش داده شده در آثار سعدي هم به آن پرداخته شده است. مضامين آثار سعدي هم چون افسانههاي ازوپ فضايل و رذايل اخلاقي را شامل ميشود. در مجموع از ميان حکايتهاي ازوپ، 39 حکايت آن با بنمايههاي شعر سعدي همساني دارد و قابل تطبيق است. هدف مقاله حاضر بررسي و تحليل حکايتهاي ازوپ با مضامين و درونمايه مشابه درعبارات و اشعار سعدي است.
در تاریخ ادبیات ایران، آثاری به مقتضیات فکری و فرهنگی زمانه آفریده شدهاند که میتواند در رویکردی بازخوانشی ضمن اشاره به روانشناسی فردی و اجتماعی آن عصر، حلقههایی از جریانشناسی ادبی در تکمیل خلأهای نگرش ساختاری باشند؛ منظومه «جمشید و خورشید» سلمان ساوجی(778ه.ق)، یکی از این آثار است که با وجود غفلت محققان؛ ظرفیتهایی قابل تأمل برای تأکید بر نگرش ساختاری و شبکهای به آثار ادبی یک دوره دارد. این پژوهش، به کمک رهیافتهای بینامتنی و چارچوب نظری «تاریخگرایی نو»، کوشیده است با ردگیری نشانههای درون متنی و برون متنی ـ برخلاف باور عمومی ـ عرفانیبودن منظومه جمشید و خورشید را اثبات کند. مطابق دستاوردهای تحقیق، از دو ساحت میتوان به اثبات فرضیه عرفانی بودن متن «جمشید و خورشید» پرداخت: نخست، رمزگشایی از شالوده بینامتنی اثر که با وجود پیوندی دیالکتیک (گفتگومدارنه) منظومه با اسطورههای ایران باستان و شاهنامه، و تقلید از زمینه غنایی و شگردهای روایی خمسهسرایی بویژه هفت پیکر نظامی؛ سرشت بنیادین اثر بیشتر به سبب تأسی از ساختار و شگردهای رمزی ـ عرفانی داستانهای سهروردی؛ مثل عقل سرخ و صفیر سیمرغ، سیرالعباد سنایی، داستان شیخ صنعان عطار، داستان قلعه ذات الصور و جدال چینیان و رومیان در مثنوی مولانا، رنگ و بویی عرفانی دارد. دوم، از رهگذر کاربست نگرش تاریخگرایی جدید در تحلیل اثر که از همسویی ژرف ساخت این منظومه با جریان صوفیگرایانه قرن هشتم، پرده میگشاید و نشان میدهد که منظومه «جمشید و خورشید» ی نه در خلأ تاریخی و بریدگی از جریان مسلط عصر، بلکه در گفتگو با ساحت غالب فکری و فرهنگی قرن هشتم؛ یعنی عرفانگرایی آفریده شده است.