کتابخانه مجازی ادبیات

سید محمود نشاط در مورد موضوع کتاب می گوید: ادات تشبیه در زبان فارسی که اصل آن مربوط به علم بیان و بدیع و شرح آن مرتبط با دستور زبان فارسی است انتخاب نمود و اگرچه ناگریز به ذکر برخی از اشارات و اصطلاحات بیانی گردیده است اما مقصود حقیر جمع آوری و بحث در اقسام ادات تشبیه از لحاظ دستور زبان فارسی است. نکاتی که همچنان در این مقدمه یادآور می گردد: یکی اینکه سعی نمود بامکرر کردن مثال بر طول ملال نیفزاید و در هر مورد به ذکر یک تا پنج شاهد قناعت ورزید و در صورت لزوم امثله و شواهد دیگر را با تعیین صفحه و سطر کتاب ماخذ به حاشیه موکول ساخت. اشعار را غالبا از منوچهری دامغانی چاپ دبیرسیاقی که فی الواقع استاد تشبیه نیز می باشد و تشبیهات وی در نهایت متانت و استواری است برگزید تا مراجعه به شواهد و نظائر موضوع سهل باشد و نیز مثال نثر را به مناسبت وضوح و به منظور اختصار حذف نمود. ادات تشبیه و قیود و پسوندها و غیره را برای سهولت کار مراجعان به طریق الفبائی منظم ساخت و توضیحات و مطالب را با شماره های مستقل مجزا نمود و صفحات و سطور مراجع و ماخذ را ذیل مطالب بیان داشت. از توضیح واضحات و تکرارهای زائد چشم بپوشید و با عبارتی سهل و ساده نگاشت تا درخور استفاده همگان باشد.

مولف در پیشگفتار کتاب "استعاره و ترجمه" می‌گوید: "اینجانب حین تالیف و تحقیق و ترجمه مطالبی گرد آوردم که بتواند تا حدی راه‌گشای این رشته باشد.کتاب با "روش‌شناسی پیشنهادی ارزیابی ترجمه ادبی" شروع می‌شود که بحثی کلی در ارزیابی ادبی است. در ایران معمولا انتقاد از ترجمه، خالی از حب و بغض نیست، بیشتر نظری‌ست و سلیقه‌ای و عاری از معیارهای ملموس. اگر هم به ندرت چنین باشد، حداکثر از سه سطح واژگان، دستور، و سبک فراتر نمی‌رود. در این گفتار برآنیم تا با استفاده از روش‌شناسی پیشنهادی کارمن والروگارسس و دیگران بالاخص پیترنیومارک نوعی روش‌شناسی برای ارزیابی ترجمه ادبی پیشنهاد نماییم تا اظهارنظرها در مورد ترجمه منطقی، مستدل، ملموس و قابل اعتماد باشد نه سراسر دشنام یا تعریف و تمجید یا راه میانه و محافظه‌کارانه یکی به میخ و یکی به نعل زدن......

اگر دانشی‌ آموزی نخست بن و پایه و سپس پیرایه آن آموز که هر کس به پیرایه پردازد، نومید گردد و آنکه بن و پایه فراگیرد کامیاب شود و بر پیرایه چیره آید. بن دین و آیین، آن که گفتار و کردار و پندار نیک [سر] نتابی و از بزه کاری پرهیز کنی، زان پس اگر خواستی پیشه موبدی و دستوری پیش گیری و در راه پارسایی گام نهی. بن دلیری، آن که اگر یاری بر دشمنان تازند و جنگند، اندیشه شکست در دل نیاید و آهنگ بپاید و نکاهد، زان پس اگر توانی، نخست، اسب در میدان تازی و در انجام به لشگرگاه بازگردی.

موضوع این مقاله آیین پهلوانی قبل و بعد از اسلام و انتقال آن به شاهنامه فردوسی است. ابتدا به بررسی آیین پهلوانی پیش از اسلام و استفاده فردوسی از شیوه‌ها و شگردهای آن پرداخته شده و سپس از تشکیل فتیان و پیوند آیین عیاری با آداب فتوت سخن به میان آمده است در نهایت، بحث تبیین ورزش باستانی و تأثیرپذیری آن از شاهنامه مطرح شده است.