اصطلاح مشخصبودگي معمولاً براي اشاره به گروههاي اسمي به كار ميرود. در اين مقاله بر پايه تعريف اِنك (1991) و كريمي ((1999، 2003) ) از مشخصبودگي، تكواژ «ægæ» را در انتهاي برخي اسمهاي موجود در جايگاههاي مختلف نحوي به عنوان علامت ساختواژي مشخصبودگي در كردي كرمانشاهي بررسي كردهايم و با استفاده از شواهد و دادههايي مانند حضور اجباري تكواژ مذكور، نه تنها در برخي از گروههاي اسمي معرفه، بلكه در بعضي از گروههاي اسمي نكره نشان دادهايم كه برخلاف نظر ادموندز (1955)، مكنزي (1961)، يارمرادي (1384) و بهادر (1390) اين تكواژ در كردي كرمانشاهي نشانگر مشخصبودگي است، نه معرفگي. در پايان، كردي كرمانشاهي را در تقسيمبندي لاينز از زبانها (1999)، از نظر داشتن علامتهاي معرفگي و نكرگي، جزو زبانهايي قرار داديم كه تنها نشانه نكره دارند. با توجه به اينكه در دستورزايشي يكي از اصول بنيادين اين است كه آن بخش از دانش زباني كه در ذهن سخنگويان يك زبان قرار دارد يكسان است، دادهها از سخنان نگارندگان به عنوان سخنگويان بومي اين زبان جمعآوري و با استفاده از روش استدلالي بررسي شدهاند. چارچوب نظري استفاده شده در اين تحقيق، نظريات انك (1991) و كريمي (1999) در خصوص مشخصبودگي است.
این کتاب به توصیف عمدهترین رویکرد زبانی در نیمه دوم قرن بیستم میلادی و در آستانه ورود به هزاره سوم پرداخته است. دستور زایشی مکتبی مسلط و غالب در زبانشناسی نظری امروز است و مجموعهای از نظریههای زبانی را که جملگی بر دو باور فلسفی و زبانشناختی زیر استوارند، دربر میگیرد: الف) برخی از ویژگیهای زبان زیستی و فطریاند و از اینرو کودک هنگام تولد مجهز به آنهاست؛ ب) بارزترین جنبه زبان ساختار صوری و ریاضیگونه آن است. در این کتاب پیدایش و تکوین نظریههای زبانی دستور زایشی در قالب فصلهای جداگانه معرفی شده است و پیش از ورود به مباحث آن نظریهها، در فصل مقدمه از سه رویکرد غالب و مسلط در زبانشناسی نظری امروز، یعنی زبانشناسی صورتگرا، زبانشناسی نقشگرا و زبانشناسی شناختی صحبت شده است.
این کتاب شامل مجموعه سخنرانیهای نوام چامسکی بنیانگذار دستور زایشی است که در سال 1986 میلادی در ماناگوا (نیکاراگونه) ایراد کرده است. چامسکی در این اثر به مسائل بنیادی مربوط به شر پرداخته و آن را در ارتباط با دانش زبان مورد بحث و بررسی قرار داده است. هدف از ترجمه این اثر، آشناکردن دانشپژوهان و دانشجویان علاقمند به زبانشناسی و علوم شناختی با بحثهای نسبتاً جدید چامسکی در قالب نظریه حاکمیت و مرجعگزینی است. اجتناب چامسکی از طرح مسائل پیچیده در این کتاب، در آن را برای خواننده آسان و وی را آماده مطالعه بحثهای تخصصیتر در این زمینه میسازد.