از آشكارترين ويژگيهاي روايت مولانا در مثنوي، درآميختن قصهها با يک ديگر است. راوي در ميانه روايتِ يک قصه به قصهاي ديگر ميگريزد و يا ميكوشد دو قصه پياپي را در پيوندد و گاه به روايت هم زمان دو قصه توامان ميپردازد. نويسنده در اين نوشتار كوشيده است پس از بررسي چند و چون اساليب «قصه در قصه» و سوابق آن و نيز برخي نظريه پردازيهاي پيرامون آن، جلوههاي شاخص و ممتاز اين شيوه را در مثنوي تبيين كند.
کتاب حاضر مشتمل بر دو گفتار به زبان فرانسوی، به خامه توانای استادان گرامی دکتر صفا و لیوه روسای محترم دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و استراسبورگ و یک مقدمه از نویسنده در معرفی کامل نسخه خطی کتابخانه ملی و دانشگاهی استراسبورگ و شرح یکصد و شصت و هشت بیت از مثنوی گلشن راز که متاسفانه شارح عارف آن تاکنون ناشناخته مانده است. و در آخر تعلیقاتی که برای حل مشکلات و توضیح و تعریف لغات و مصطلحات عرفانی و فلسفی به کوشش نویسنده فراهم گردیده است.
این کتاب اشعار فارسی سیدجعفر موسوی حاوی الف) دو مثنوی در بحر خفیف-مخبون محذوف-یکی تحت عنوان (حدیث نفس) شامل موضوعات مختلف در حدود (1723) بیت، و دیگری (بالاخانه غمها) که از نوشته نویسنده معروف (مصطفی لطفی منفلوطی مصری) برداشته شده است و در حدود (303) بیت می باشد. ب) غزلیات ج) متفرقات د) قطعات
یکی از آشکارترین ویژگیهای مثنوی مولوی، شیوه خاص قصهگویی، روایت قصه و تداعی آن است. مؤلف مقاله کوشیده است با جستجو در میان آثار پیشینیان فکری مولوی، اسلوبهای روایت و سبک روایتگری او را تبیین نماید. او ضمن توجه به شباهتهای روایی میان مثنوی و کلیات شمس و بهویژه آثار عطار، در پایان به مقایسه روایت در مثنوی و قرآن میپردازد و به نوآوریهای مولوی در این زمینه اشاره میکند.