این پژوهش تأثیر موسیقی در دیوان اشعار امیرخسرو دهلوی، شاعر مشهور پارسیگوی هند را بررسی میکند و در نظر دارد از طریق ارائه بسامد و کیفیت کاربرد لغات و اصطلاحات موسیقی و نقد و بررسی ارای موسیقایی در خصوص امیرخسرو جایگاه موسیقی در دیدگاه این شاعر را معلوم کند. بسامدموسیقایی دیوان اشعار وی نشان میدهد که وی 129 لغت و اصطلاح موسیقی نظیر اصطلاحات خاص (رهاوی) لغات عام (عشاق) انواع سازها (بربط) را در 281 بیت به کار برده و آنها را در 421 بیت تکرار کرده است. شاعر در غزلیات با 245 بیت موسیقایی بیشترین بسامد را برای بیان مضامین ستایش، توصیف و بیان احوالات خود و حالات قلندری، رد زهد ریایی و دعوت به شادی و طرب اختصاص داده است. اگرچه شاعر با موسیقی هندی و موسیقی مقامات (سنتی) رایج در ایران آشنایی داشته، فقدان کاربرد اصطلاحات موسیقی هندی و حضور اندک اصطلاحات خاص موسیقی (موسیقی مقامات ایرانی) بیانگر توجه شاعر به معنای کلام است. امیرخسرو موسیقیدان بوده و در شناسایی سنتهای ادبی ـ موسیقایی ایرانی در محیط هنری هند سهم به سزایی داشته است.
هر شاعری شیوه خاصی برای ارائه مضامین مورد نظر خویش دارد که در نزد اهل ادب بدان شناخته میشود. در این میان نظامی را در بیان مضامین و خلق تصاویر، شیوههایی است که محققان اغلب بدانها پرداختهاند لیکن یکی از شیوهها و در واقع یکی از بهترین هنرهای شعری او از منظر دید موشکافانه محققان ارجمند عرصه نظامی شناسی بدور مانده است و آن همانا تعلق خاطر نظامی به واژگان و مضامین خاصی است که گاه از فرط علاقه به آنها آنقدر آنها را تکرار میکند که خواننده میپندارد، شاعر جهت رعایت صنعت التزام به این عمل دست یازیده است در حالی که ما در این مقاله تنها با تحلیل برخی از واژگان و مضامین پر بسامد در مخزنالاسرار، نمونهای از شیوه کار خارقالعاده نظامی را در آثارش به اهل ادب عرضه داشتیم و هدف از این مقاله شناساندن یکی از ویژگیهای شعری منحصر بفرد نظامی در خلق مضامین است، یعنی؛ تکرار واژگانی مخصوص از روی عمد نه به خاطر رعایت صنعت التزام بلکه به خاطر بیان نکتهای ظریف و تأکید بر مطلبی مهم و جایگیر کردن آن در ذهن خواننده از طریق تکرار واژگان و مضامین خاص.
وزن شعر به منزله قالبي است، که شاعر خلاق بر آن، روح ميدمد و با سليقه خود بر اندامش جامه لفظ ميپوشاند. از اين جهت چه بسا يک وزن واحد در ديوان دو شاعر ـ با سبکها و سليقههاي مختلف ـ به ظاهر متفاوت به نظر آيد. با توجه به محدودبودن وزنهاي عروضي، به توانايي شاعران بزرگي چون حافظ که در حقيقت بحري را در کوزهاي جاي دادهاند بيشتر ميتوان پيبرد. در اين مقاله به چند موضوع در مورد موسيقي شعر حافظ پرداخته ميشود: يکي ويژگيهاي بر جسته شعر حافظ از لحاظ اوزان و موسيقي شعر و آنچه شعر او را از ديگران متمايز ميسازد و راز دلنشيني غزليات او. و ديگر اوزاني که به ترتيب بيشترين بسامد را در ديوان او دارند و بررسي اشعار و وزن آنها، و نيز مقايسه کلي آنها با برخي اشعار معروف شعراي نامدار که در همان اوزان سروده شده است.