دکتر غنی در عمر کوتاه خود، علاوه بر آثار علمی و ادبی بسیاری که به جا گذاشته، در مراحلی از زندگانی خویش هم یادداشت هایی نگاشته و آن ها را حفظ کرده است. کتاب حاضر شامل یادداشت های منظم و پیوسته دکتر غنی است که به صورت روزانه ثبت نشده و بعدها بازنویسی شده و در زمینه آشنایی با دوران کودکی و ایام تحصیل دکتر غنی در بیروت مفید است. دکتر غنی در این کتاب، سال های پرآشوب دوران انقلاب مشروطیت و کودتای رضاخان را توصیف می کند. ماجرای آشنایی او با رضاخان، تیمورتاش و دیگر رجال دوران حکومت پهلوی از جمله نکاتی است که در این کتاب آمده است. کتاب حاضر اولین جلد از مجموعه هشت جلدی است که سیروس غنی فرزند دکتر قاسم غنی و خانم هاله اسفندیاری جمع آوری و مدون کرده است.
او در ۳ رمضان ۱۳۱۰ برابر با ۲۱ مارس ۱۳۹۳ در سبزوار به دنیا آمد و در بیروت و فرانسه تحصیل کرد. در ۹ فروردین ۱۳۳۱ برابر با ۲۹ مارس ۱۹۵۲ در سان فرانسیسکو درگذشت و در نزدیکی همان شهر مدفون است. چند بار نمایندهٔ مجلس شورای ملی شد و دو بار وزیر شد (بهداری و فرهنگ). در ۱۳۱۴ استاد دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه تهران شد. زبانهای فرانسه، انگلیسی و عربی را میدانست. با محمد قزوینی در تصحیح دیوان حافظ و با محمدعلی فروغی در تصحیح رباعیات خیام همکاری کرد. دیوان تصحیحشده توسط محمد قزوینی و قاسم غنی جز برترین تصحیحات دیوان حافظ به شمار میرود. قاسم غنی با بسیاری از مشاهیر ایرانی و بینالمللی (از جمله آلبرت اینشتین) دوست یا آشنا بود. در ۱۳۲۷ از سوی دربار برای ترتیبات طلاق محمدرضا پهلوی و فوزیه به مصر سفر کرد. او در سال ۱۹۴۵ م از اعضای هیئت نمایندگی ایران در کنفرانس سانفرانسیسکو بود که سازمان ملل متحد را پایه گذاشت. دکتر غنی همچنین در اوایل سلطنت محمدرضاشاه پهلوی مدتی وزیر بهداری (به اقتضای رشته تحصیلی و حرفهاش که پزشکی بود) و سپس وزیر فرهنگ (به اقتضای تحقیقات ادبی و تاریخی و حافظشناختیاش) و بعد سفیر ایران در مصر (برای گرفتن طلاق فوزیه از محمدرضاشاه) و سپس سفیر ایران در ترکیه و سازمان ملل متحد (در مقام عضویت در هیئت نمایندگی ایران برای تشکیل سازمان ملل متحد و کمیسیون حقوق بشر) شد؛ یک بار هم، به قول خودش، پیشنهاد نخستوزیری را رد کرد. دکتر قاسم غنی دکتر محمد مصدق را در جهت ملی کردن صنعت نفت و کوتاه کردن دست انگلیسیها از ایران تأیید میکرد، و در برخورد مصدق با دربار هم، پشتیبان دکتر مصدق و ملّیون بود.[مجموعه یادداشتهای او در سیزده جلد به کوشش پسرش سیروس غنی منتشر شدهاست. اولین ترجمههای غنی به برگردانهای کتب ادبی از زبان فرانسوی به فارسی برمیگردد، هرچند که پیشه اصلی وی پزشکی بودهاست. از همین رو ادیبانی چون احمد کسروی به وی در این رابطه خرده گرفتهاند و حتی بعضی مثل منوچهر فرمانفرماییان برگردانهای وی از فرانسوی به فارسی را از کسی غیر او برشمردهاند.غنی همچنین در ترجمهٔ آثار حقوقی نیز فعالیتهایی داشته است. از جمله تالیفات مهم او، «تاریخ تصوف» است که منبع اصلی تفکری وی در این تألیف، کتاب «عرفای مسلمان» به قلم رینولد نیکلسون و همچنین آثار هنری وینفیلد است. آثار: رسالهٔ ابن سینا بحث در آثار و افکار و احوال حافظ معرفةالنفس تاریخ تصوف در ایران تاریخ عصر حافظ بحثی در تصوف بریانپزی ملکه سبا (ترجمه از اثر آناتول فرانس) عصیان فرشتگان (ترجمه از اثر آناتول فرانس) تائیس (ترجمه از اثر آناتول فرانس) یادداشتها (۱۳ جلد)
این کتاب شرح حال و بررسی زندگی عدهای از زنان عصر پهلوی، به ویژه چهار زن پر نفوذ دربار است که به نوعی در جریان حوادث سیاسی، عزل و نصب رجال، سقوط کابینهها، و حضور بیگانگان در کشور نقش داشتهاند .در کتاب خصوصیات و جنبههای مهم زندگانی هر یک از این زنان براساس اسناد و مدارک تاریخی ذکر گردیده که عبارتاند از :تاجالملوک (ملکه مادر)، شمس، اشرف و فرح پهلوی .کتاب با مقدمه دکتر باقر عاقلی و پیشگفتار مولف آغاز میشود ;آن گاه مباحث کتاب با این عناوین ادامه مییابد" :کودتای "1299، "تاجالملوک دولتشاهی"، "ملکه مادر تاجالملوک"، "فوزیه عروس دربار"، "ملکه ثریا پهلوی"، "شمس پهلوی"، "اشرف پهلوی"، "فرح پهلوی (دیبا .("کتاب با عکسهایی از زنان نامبرده و سایر رجال و دولتمردان دوران پهلوی همراه است .
حسن وثوق (وثوقالدوله) (۱۲۵۲ ش - بهمن ۱۳۲۹) چند دوره نخستوزیر ایران بود. وی برادر احمد قوام (قوامالسلطنه) بود. وی فرزند میرزا ابراهیم معتمدالسلطنه و نوهٔ پسری محمد قوامالدوله آشتیانی است. علوم ادبی را از میرزا احمد گلپایگانی و فلسفه را نزد میرزا هاشم رشتی اشکوری و میرزا ابوالحسن جلوه آموخت. او در سفرهایی که به خارج رفت فرانسوی را به خوبی و همچنین انگلیسی را فراگرفت. وثوق در جوانی و در سال ۱۲۷۱ شمسی مستوفی آذربایجان شد و لقب وثوق الملک را از ناصرالدین شاه دریافت کرد. در سال ۱۲۷۳ لقب او به وثوق الدوله تغییر یافت. در دورهٔ یکم و دوم مجلس شورای ملی به نمایندگی انتخاب شد و در مجلس به سمت نیابت ریاست مجلس دست یافت. او از سال ۱۲۹۰ خورشیدی تا اوایل سلطنت رضاشاه شانزده بار عهدهدار وزارتخانههای مالیه(دارایی)، خارجه، عدلیه (دادگستری)، داخله (کشور) و معارف (فرهنگ) گردید. پس از فتح تهران توسط مجاهدین، مجلس عالی مرکب از سی نفر برای اداره مملکت تشکیل شد که وثوق الدوله عضو آن بود. پس از انحلال مجلس عالی و تعیین هیئت مدیره، رئیس آن هیئت گردید که حکم اعدام شیخ فضل الله نوری توسط آن هیئت صادر شد...
موضوع کتاب ابن سینا سخنرانی دکتر قاسم غنی در سال 1315 شمسی درباره ابن سیناست که از طرف دبیرخانه فرهنگستان به چاپ رسیده است. دکتر غنی در قسمتی از سخنرانی خود درباره ابن سینا میگوید: "ابن سینا مناسبت خاصی با فرهنگستان ایران دارد و آن این است که این دانشمند بزرگ اولین کسی است که اصطلاحات فلسفی فارسی وضع کرده و پیش از نشر این فکر، به این فکر افتاده است".
قاسم غنی پزشک، ادیب و نویسنده ایرانی در 1272 هجری خورشیدی در سبزوار دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی خویش را در مکتبخانه آموخت، سپس به منظور ادامه تحصیلات در مدرسه دارالفنون راهی تهران شد. وی در این دوران یادگیری زبان فرانسه را نیز در کنار تحصیلات خود دنبال کرد. این ادیب فرزانه پس از اخذ دیپلم برای ادامه تحصیل به لبنان رفت و در مدرسه سنژوزف این شهر به فراگیری فن طب مشغول شد. وی همچنین زبان انگلیسی و عربی را فراگرفت و پس از پایان دوره پزشکی در 27 سالگی به ایران بازگشت و در سبزوار به درمان مردم مشغول شد، همچنین بیمارستانی تحت عنوان حشمتیه با سرمایه سالار حشمت در این شهر بر پا کرد، سپس به مشهد رفت و در آنجا به طبابت پرداخت. استاد غنی در دوره دهم به نمایندگی مردم مشهد در مجلس شورای ملی انتخاب و همزمان به عنوان استاد در دانشکده پزشکی مشغول به تدریس شد. او پس از آن سه دوره دیگرهم به عنوان نماینده در مجلس شورای ملی انتخاب شد. قاسم غنی دارای مقام علمی و ادبی والایی بود و آثار با ارزش و پرباری همچون ترجمه کتاب عصیان فرشتگان نوشته تائیس و کتاب بریانپزی ملکسیا اثر آناتول فرانس را در کارنامه فعالیتهای ادبی خویش به ثبت رساند. او همچنین با بسیاری از مشاهیر ایرانی و بینالمللی از جمله آلبرت اینشتین دوست و آشنا بود. غنی تنقیح، تصحیح و چاپ دیوان حافظ را با همکاری علامه محمد قزوینی به سرانجام رساند، این دیوان از منابع معتبر و مستند اشعار این غزلسرای نامدار به شمار میرود. یادداشتهای وی یکی از کارهای برجسته و ماندگار قاسم غنی است که نکتههای جالب و باارزشی دارد، آخرین اثر وی کتاب بحثی در تصوف است که در واقع ادامه حافظنامه اوست.