کتابخانه مجازی ادبیات

یکی از سازمانهای بین المللی که یونسکو در اجرای برنامه های تربیتی و علمی و فرهنگی خود از همکاری آن استفاده شایان می کند، سازمانی است بنام شورای بین المللی فلسفه و علوم انسانی که در سال 1949 میلادی در پاریس بنیاد شده است. شش سال بعد از آن تاریخ یعنی در سال 1344 شعبه یی از آن شوری بنام انجمن ایرانی فلسفه و علوم انسانی بدستیاری کمیسیون ملی یونسکو در تهران تاسیس یافت و ریاست آن را آقای سیدحسن تقی زاده عهده دار شدند و این سمت را تا اواخر سال 1339 حفظ کردند. این سخنرانیها در مسائل مختلف فلسفه و علوم انسانی توسط کسانی ایراد شده و می شوند که درباره موضوع مربوط دارای مطالعات فراوان هستند و در واقع خلاصه و عصاره آن مطالعات را در مدتی کوتاه به معرض استفاده شنوندگان می گذارند و آنان را از مراجعه به کتب و رسالات متعددی که غالبا به آنها دسترسی هم ندارند بی نیاز می سازند.این مجموعه حاوی سخنرانیها و خطابه هایی است که متن آنها تا مهلت معین به دفتر انجمن واصل گردیده و به ترتیب تاریخی که ایراد شده اند بچاپ رسیده است. متن سخنرانیها و خطابه های دیگری که از این پس برسد به ضمیمه نتایج قابل استفاده ای که از مذاکرات و مباحثات جلسات رسمی انجمن ممکن است گرفته شود در نشریه های بعدی انجمن به چاپ خواهند رسید...

گیلان نامه "مجموعه مقالاتی است در زمینه تاریخ، فرهنگ، هنر، زبان، ادبیات و مردم‌شناسی منطقه گیلان .این مجموعه شامل مقالاتی است از نویسندگان مختلف با این عناوین "ماکیان در سرزمین گیلان و دیلمستان از محمود پاینده؛ نامهای گیلانی (برای پسران و دختران) از م. پ. جکتاجی؛ دیوان پیر شرفشاه دولابی از عباس حاکی؛ قلیان کوبی از جعفر خمامی زاد؛ گیلان از دیدگاه هنر از جهانگیر سرتیپ پور؛ واژه های گیلکی از سیروس شمیسا؛ دولاب و خشم دو شهر گمشده از علی عبدلی و ....

مؤلف این کتاب مستشرق شهیر هلندی علامه رینحرت دزی از حدود 24 سالگی تا آخر عمر به تحقیق و تتبع در مطالب مربوط به تاریخ و جغرافیا و ادب به ویژه در اندلس (اسپانیا) و نوشتن کتب و مقالات و نشر متون نادره مربوط به تاریخ و ادب اندلس مشغول بود. این کتاب فهرست البسه عربی را در 25 سالگی انتشار داد تا فرهنگ جامعی در زمینه لباس‌های اسلامی و زمان استفاده آنها باشد. نام لباس‌های آمده در كتاب به زبان عربی است و فرهنگ جامعی از انواع لباس‌های مسلمانان را تشكیل داده است. این فرهنگ با كلمه "اتب" شروع می‌شود و با "یلك" به پایان می‌رسد.

نیکلای اول در حقیقت غیر از سان و رژه قشون و همچنین علوم ریاضی، چیز دیگر را دوست نمی‌داشت. می‌گفت: «ما ارتشی‌ها»، «ما مهندسان». همیشه اونیفورم نظامی به تن داشت و آرزویش این بود که هر فرد روس، به یک لیاس خاص ملبس باشد و در مقام و منصب و درجه ویژه خود قرار گیرد. عشق او به وقت‌شناسی، نظام و ترتیب و دقت در رعایت سلسله مراتب، ویژگی‌ها و روش‌های اخلاقی امپراتور، الکساندر اول را به خاطر می‌آورد.