کتابخانه مجازی ادبیات

انجمن فرهنگ ایران باستان سازمانی است فرهنگی و غیرانتفاعی که در سال 1340 خورشیدی به منظور مطالعه، تحقیق، انتشار و ترویج فرهنگ ایران باستان طبق مقررات اساسنامه ای را تنظیم کردند که در این دفتر منتشر شده است

علاء الدین ابوالمنظر عطاملک بن بهاء الدین محمد جوینی (623-681 قمری) مورخ و ادیب نامدار قرن هفتم قمری است. وی در آغاز جوانی به نویسندگی و امور دیوانی پرداخت و ازخواص دبیران آن روزگار گردید. بیست و چهار سال حکومت علاء الدین عطا ملک در بغداد و عراق و ثروت وی دست آویز مناسبی برای حاسدان پدید آورد تا او را از قدرت پایین کشند. موضوع کتاب تسلیة الاخوان طرح تلویحی پاره ای از این سخن چینی هاست که در آخرین سال زندگی عطاملک به وقوع پیوسته است. کتاب پیش رو با تصحیح و تحشیه عباس ماهیار و توسط گروه انتشاراتی آباد در سال1361در دسترس علاقمندان قرار گرفت.

ادبیات ایران گنجینه‌ای از حکمت و عرفان و اخلاق و مردمی و رادی و راستی و جوانمردی و راستگاری و انسان‌دوستی و تجلی‌گاه مردم‌دوستی و میهن‌پرستی است. آگاهی از این گنج‌نامه معنی‌آفرین سرمدی بر هر ایرانی میهن‌پرست و صاحب ذوق بایسته است؛ زیرا رهروان اقلیم سخن و بیداردلان آزادمرد ادب پارسی، نه‌تنها از نظر فضیلت اخلاقی بر چرخ برین انسانیت و بزرگواری جای دارند، بلکه در همه زمینه‌های دانش تجاربی به دست آورده، بیشتر آنان از سرآمدان و نگاهبانان راستین فرهنگ و تمدن این مرزوبوم فرخنده‌ بوده‌اند. هدف از تألیف و جمع‌‌آوری این کتاب، آشنایی بیشتر دانشجویان و خوانندگان با برخی از شاهکارهای نظم و نثر استادان سخن است. در ابتدای کتاب در گفتارهایی مختصر به زبان‌های ایران و شعر و سبک و نوع ادبی پرداخته شده است.

...در ادبیات عرفانی فارسی، به خصوص در شعر، جام و برخی واژه‌های تقریباً هم معنی با آن، مانند پیمانه و پیاله و ساغر، معانی اصطلاحی نزدیک به هم دارند. ام، هنگامی که به تنهایی به کار می‌رود، رمزی برای بیان مفاهیم و اصطلاحات گوناگون عرفانی است، از قبیل عشق، معرفت، وصال، تجلیات الاهی، عالم هستی،تعینات ذات در مرتبه اسما و صفات، حقایق و اسرار الاهی و نیز احوالی که در طی سلوک به سالک دست می‌دهد و در نتیجه آن احوال، سالک مجذوب (جذبه) می شود یا معرفت و گشایشی معنوی برایش حاصل می‌گردد. گاه نیز جام استعاره از لب و چهره معشوق ازلی است و اشاره به انواع تجلیات الاهی دارد. مشفق کاشانی از سنین کودکی علاقمندی خود به شعر را نشان داد و سرودن شعر را آغاز کرد. وی در ارتباط با مشوق خو د و اولین تجربه شعری خود گفته است: «اولین مشوق من مادرم بود که در سنین کودکی غزل های حافظ را برایم زمزمه می کرد و من با علاقه ای عجیب گوش می دادم و وقتی احساس کرد که در این زمینه استعدادی دارم و می توانم پیشرفت کنم، توجه او بیشتر جلب شد. در کلاس چهارم ابتدائی با کمک مادرم شعر کمی ابتدائی برای معلم سرودم. همین موضوع و تشویق معلم ادبیات باعث شد تا به عالم شعر و ادب روی آورم». سبک و سیاق آثار مشفق آمیزه ای از سبک هندی و عراقی می باشد و با این که در اکثر قالبهای شعر فارسی از جمله غزل، قصیده، مثنوی، رباعی و از همه مهمتر اخوانیات طبع آزمایی کرده است، قالب غزل قالب مورد علاقه وی بوده است.