ادعيه و اذکار بخش مهمي از ادبيات غني شيعي است که از نظر محتوي سرشار از حکمت و معرفت و از حيث سبک و سياق تابلوهايي نفيس و ارزشمند از زيبايي. جمال و شکوهمندي است نزديک به تمامي پژوهشهايي که در آثار مذکور انجام يافته است مربوط به محتوي و درونمايههاي دعا است و جنبههاي زيبايي شناختي آن مغفول عنه مانده است. اين مقاله رويکردي است زيباييشناسانه در ادعيه و اذکار اديبان عشق، اقطاب عرفان و اسوههاي جاودانه عبوديت؛ معصومان (ع) که گوهر معرفت را در صدفهاي زيبا و جذاب الفاظ فصيح و بليغ سفتند و راز و رمز کمال را به آدمي گفتند. در اين مقاله ابتدا شکوه تعبير و ضرورت آن در ادعيه و اذکار و نيز عناصر شکوه تعبير مطرح گرديد و آنگاه ابعاد هفتگانه شکوه تعبير با ارايه مصاديقي از ادعيه مورد پژوهش قرار گرفت و سرانجام اين نتيجه بدست آمد که آثار مذکور نمادي از حکمت و بلاغت است.
شکی نیست که هر شاعری شیوهای خاص خود را دارد و معانی متفاوت و مختلفی را در شعر به رشته نظم درمیآورد که سبک وی را متمایز از دیگر شعرا مینماید. با این حال در هر دوره خصوصیات لفظی و معنوی مشترکی در ادبیات وجود دارد که سبک شعر و نثر آن دوره را مشخص میکند. در این کتاب مضامین و معانی مشترک شعر فارسی از سنایی تا جامی مورد بحث و توجه قرار گرفته است.
عارفان به عنوان یکی از شاخصترین طبقات فکری و فرهنگی در تبیین موضوعات عرفان و تصوف و در بیان تجارب درونی ـ ذوقی خود از شیوه بیان رمزی ـ در سطحی بسیار گسترده ـ بهره جستهاند. در این میان سلطان العاشقین ابن الفارض مصری در دیوان پرآوازه خود ـ که یکی از تأثیر گذارترین آثار عرفانی در شرق و غرب عالم است ـ این شیوه فاخر را به گونهای ممتاز و عمیق به کارگرفته است. هدف نویسنده در این مقاله آن است که ضمن نمودن گوشههایی از اسلوب رمزی ـ ذوقی این دیوان ـ با اختصار ـ بر موضوعاتی چون: سیر تحول رمز، چگونگی پیوستن آن به سمبولیسم، تراسل حواس و گونههای مختلف رمز در دیوان او پرتوی بیفکند.