«سیدعبدالرحیم تاوگوزی» متخلص به «معدومی» که در میان مردم کرد به مولوی مشهور است، در سال 1221 هجری در روستای «سرشانه» از توابع شهرستان «تاوگوز» کردستان عراق و در خانواده اهل فرهنگ و ادب و آیین به دنیا آمد. در اوان کودکی، پدرش به روستای «بیژاوه» که در نزدیکیهای حلبچه واقع است کوچ کرد و در آنجا بود که قرآن را نزد پدر آموخت و بعد از آموختن قرآن به خواندن کتابهای معروف ادب فارسی و کتابهای صرف و نحو عربی روی آورد.
جمعیت مردم ایران مخلوط و حتی می توان گفت ممزوج و معجونی از طوایف ماد و پارس است که از زمانهای گذشته تاکنون بیشتر این جمعیت، به مناسبت ملایمت آب و هوا و حاصلخیز بودن اراضی محدوده سلسله جبال زاگرس در این مناطق گرد آمده و در هر شهر و دیاری متناسب با اوضاع اجتماعی محل دارای لهجه ای خاص از زبان اوستا یا پهلوی بوده که شعرا به همان لهجه خاص محلی خود شعر سروده و نویسندگان نیز مطالب مورد نظر خود را با همان زبان ارائه و عرضه کرده اند که امروز کمتر اثری از آنها برجای مانده و اگر بیشتر کنجکاوی کنیم آنها را در بایگانی راکد کتابخانه های بزرگ می یابیم...
مجموعه حاضر مشتمل است بر شرح حال و نمونه اشعار فارسی، آذری و کردی 81شاعر منطقه "تکاب افشار." در ابتدای کتاب، نگارنده معرفینامه کوتاه جمعی از سرایندگان و فضلای تکاب را در قالب یک مثنوی به نظم کشیده است .آنگاه هشتاد و یک شاعر یاد شده، به ترتیب الفبا معرفی شدهاند که اسامی تعدادی از آنها بدینقرار است" :یدالله امین"، "نصرتالله آموزگار"، "علی اشرف احمدنیا"، "علیاشرف اخوی"، "یحیی اسماعیلی"، "عباسعلی خان افشار"، و "آذر افشاری."