کتابخانه مجازی ادبیات

حاصل سخنرانی‌های عباس آریانپور با موضوع نفوذ عقاید آریایی در دین یهود و مسحیت در دانشگاه‌های مختلف دانشگاه‌های خارج از کشور است که به‌صورت مختصر و کلی به نفوذ عقاید دین زرتشت و میترایی در دین یهود و مسیحیت می‌پردازد. مؤلف این نوشته مختصر را ر چهار بخش تنظیم کرده است: بخش اول به مهاجرت اقوام آریایی اختصاص دارد، بخش دوم کتاب به معرفی دین زرتشت و عقاید آن می‌پردازد. بخش بعدی، به نفوذ عقاید دین زرتشت در دین یهود و مسیحیت می‌پردازد. از جمله عقایدی که مؤلف معتقد است یهودیان و به تبع آن در قرن‌های بعدی مسیحیان از عقاید دین زرتشت و دین میترایی گرفته‌اند، بدین شرح است: سلسله مراتب فرشتگان، تثلیث، بهشت و دوزخ و اعتقاد به روز رستاخیز، عقیده نجات‌دهنده، داستان تولد عیسی و سروده‌های مسیحی. مؤلف در بخش پایانی به‌صورت مختصر به مقایسه میان گفته‌ها و نوشته‌های زرتشت و دین یهود و مسیحیت می‌پردازد

نویسنده کتاب علیقلی محمودی بختیاری سرزمین بابل و پیشینه آنرا از نوشته‌های معتبر و آنچه خود دریافته، فراهم کرده است و سپس پیشینه قوم یهود و گرفتاری آنان و آزادیشان بدست کورش را بطور بسیار خلاصه به نگارش درآورده است. کتاب در آبان ماه 1346 در چاپخانه دانشگاه تهران به چاپ رسیده است.

بنی عباس در سال 132 ه با شعار حکومت خاندان پیامبر(ص) قدرت را در سرزمین‌های اسلامی به دست گرفتند. اما پس از تحکیم پایه‌های حکومت خود، دست به کشتار نوادگان پیامبراکرم (ص) در گستره زمین و درازای زمان زدند. ابوفراس شاعر، گوشه‌ای از این جنایات بنی عباس را فهرست‌وار در لابه لای قصیده‌ای 60 بیتی گنجانده است و بدین گونه دل‌های دردمند شیعیان اهل بیت پیامبر(ص) را شفا بخشیده است که این قصیده را از همین روی ((قصیده شافیه)) نامیده‌اند. در این مقاله، به ترجمه کامل و شرح لازم و مناسب اشعار، و ذکر حوادث تاریخی آن، پرداخته شده است.

از تعمق دانشمندان، سخن‌پردازان و شارحان بزرگ دنیا، در اقیانوس بیکران‌ نهج البلاغه قرن‌ها می‌گذرد، اما هنوز جان کلام مولا امیر المؤمنین امام علی(ع) به کمال، توصیف و تبیین نشده است، چرا که نهج البلاغه، دانشنامه الهی، دون‌ کلام خالق و والاتر از کلام مخلوق است و دو امتیاز ویژه دارد: یکی فصاحت و بلاغت و دیگری چندبعدی بودن آن؛گنجینه‌ای بی‌پایان که از امیر بی‌بدیل‌ ملک سخن علی ابن ابی طالب(ع)سرزده است؛ همو که فرمود: «به راستی ما فرماندهان سپاه سخنیم؛ ریشه درخت در میان ما دویده و جا گرفته‌ و شاخه‌هایش بر سرما آویخته است» (خطبه 233). به‌خاطر چنین ویژگی‌های بی‌نظیری است که شارحان بی‌شماری تلاش‌ کرده‌اند نهج البلاغه را به دقت مورد بررسی و کنکاش قرار دهند؛ گنه سخن مولا را به فراخور معرفت خود دریابند و به خواننده منتقل نمایند. ابن ابی الحدید یکی از ده‌ها شارح بزرگترین شاهکار ادبی بشر میان عرب و عجم می‌باشد که در تفسیر«أخو القرآن» قلم فرسایی کرده است. این مقاله بر آنست ضمن معرفی معروف‌ترین شرح نهج البلاغه (شرح ابن ابی الحدید) و شخصیت خالق آن، روش وی در این اثر را مورد نقد و بررسی قرار دهد و به این‌ سؤال پاسخ دهد که: آیا شرح بیست جلدی ابن ابی الحدید، به واقع، تبیین دقیق‌ کلام نورانی و روشنگر امیر المؤمنین امام علی (علیه السلام) هست یا نه.