نادژدا منلستام از هشتاد ویک سال زندگیش، نوزده سال را با عنوان همسر بزرگترین شاعر روس قرن حاضر، اوسیپ مندلستام سپری کرد و چهل و دو سالش را در مقام بیوه او. بقیه کودکی و نوجوانی او بود. در میان گروههای تحصیلکرده به خصوص در بین اهل قلم بیوه مرد بزرگی بودن کافی است تا هویتی به وجود آورد. این رسم بهخصوص در روسیه رایجتر است و در سالهای دهه 1930 و 40 حکومت وقت باچنان شتابی بیوه نویسنده تولید میکرد که در اواسط سالهای دهه 1960 تعدادشان برای تشکیل یک سندیکای حرفهای کافی بود.
این کتاب حاصل سفر رضا علامهزاده به روسیه بعد از فروپاشی روسیه است. نویسنده زندگی چهار هنرمند روسی را دنبال میکند که همگی گرفتار سرکوب و سانسور استالین شدند. میخائیل بولگاکف، آندرهای پلاتونوف، اوسیپ ماندلشتام و ایزاک بابل، چهار هنرمندی هستند که نویسنده آرشیو عظیم دولتی فیلم و عکس روسیه را برای یافتن ردپایی از زندگی آنان زیرورو کرده است. او قصد داشته از این جستجو، برای ساختن یک فیلم درباره این نویسندگان و هنرمندان بهره ببرد.
این کتابچه نوشته بوریس نیکیتین است که پس از انقلاب روسیه ساکن فرانسه شد و تألیفات و مقالات ایشان در باب ایران شهرت داشت؛ از جمله ساختمان اجتماعی و اقتصادی ایران، ایرانی که من شناختم و مطالبی در باب کیفیات اجتماعی در ابیات منثور جدید فارسی. او در این نوشتار، به اختصار به زندگی و شعر «ولمیر خلبنیگوف» از شاعران روسی پرداخته که در سال 1885 متولد شد و به سال 1992 میلادی وفات یافته است.