ولدنامه اثری است در قالب مثنوی که در بحر خفیف سروده شده است. این کتاب در تفسیر دقایق و معانی عرفانی و اخلاقی و شرح اخبار و احادیث و تفسیر آیات قرآن همراه با ذکر امثال و بیّنات، حکم و کنایات، نوادر لغات و ترکیبات و اعلام احوال مولانا جلال الدین، برهان الدین محقق، شمس تبریزی، صلاح الدین زرکوب و دیگران است که تصویری درست از زندگی جسمانی و روحانی مولانا و حالات و مقامات مریدان و مصاحبان او را منعکس میکند. این اثر حدود ده هزار بیت است که در سال 690 هجری به وسیله سلطان ولد، فرزند ارشد مولوی سروده شده است. با عنایت به ابعاد گوناگون مثنوی معنوی، درمییابیم شاید «سلطان ولد» اولین شاعر صوفی باشد که بعد از مولانا توانست در شعر تعلیمی صوفیانه، روش وی را سرمشق خود قرار دهد. بنابراین حل بسیاری از مشکلات مثنوی ولدنامه به دلالت و هدایت مثنوی مولوی وابسته است و فهم اسرار کلمات و عبارات پسر جز به وسیله اطلاعات راهگشای پدر میسر نیست، به طوری که سایه پدر را بر تمامی آثار او میتوان احساس کرد. سلطان ولد در احیای طریقت مولانا اهتمام خاص داشت و در طی حیات خویش نیز کوشید تا در کار تألیف و تصنیف آثارش شیوه کار پدر را تقلید نماید. این مقاله کوشیده است برخی از این تأثیرپذیری ها و جلوههای مشترک را معرفی کند.
کتاب حاضر مشتمل بر دو گفتار به زبان فرانسوی، به خامه توانای استادان گرامی دکتر صفا و لیوه روسای محترم دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و استراسبورگ و یک مقدمه از نویسنده در معرفی کامل نسخه خطی کتابخانه ملی و دانشگاهی استراسبورگ و شرح یکصد و شصت و هشت بیت از مثنوی گلشن راز که متاسفانه شارح عارف آن تاکنون ناشناخته مانده است. و در آخر تعلیقاتی که برای حل مشکلات و توضیح و تعریف لغات و مصطلحات عرفانی و فلسفی به کوشش نویسنده فراهم گردیده است.
این کتاب اشعار فارسی سیدجعفر موسوی حاوی الف) دو مثنوی در بحر خفیف-مخبون محذوف-یکی تحت عنوان (حدیث نفس) شامل موضوعات مختلف در حدود (1723) بیت، و دیگری (بالاخانه غمها) که از نوشته نویسنده معروف (مصطفی لطفی منفلوطی مصری) برداشته شده است و در حدود (303) بیت می باشد. ب) غزلیات ج) متفرقات د) قطعات
عنوان مقاله حاضر «مثنوي مولوي و نجوم» است. وقتي که وضعيت علوم را در قرن هفتم و هشتم هجري مطالعه ميکنيم، متوجه پيش رفت و توسعه علوم عقلي و نجوم در کنار علوم نقلي ميشويم و در مييابيم که از بين ستارگان عرصه ادب فارسي، مولوي شاعر آفاق و انفس است. در اين پژوهش نيز مجالي فراهم آمده است تا با طريق استفاده مولانا از دانش نجوم، ابزار نجومي، پديدههاي جوي، پيوستگي با اختران، سعد و نحس، افلاک، ستارگان و برجهاي دوازدهگانه مثنوي و كاربرد آنها در شعر او بيشتر آشنا شويم.