دیدرو در سال 1745 م (در 32 سالگی) از رساله درباره قدر و فضیلت اثر شافتسبوری ترجمه آزادی به دست میدهد. وی با احتیاط تمام از تئیسم فیلسوف انگلیسی آغاز حرکت میکند و آن را از دئیسم ولتری فرق مینهد و به این نتیجه میرسد که دئیست به خدا ایمان دارد ولی منکر هر گونه وحی است. در صورتی که تئیست علاوه بر هستی خدا، وجود وحی را نیز میپذیرد.
احمدعلی سپهر ملقب به مورخالدوله و مشهور به مورخالدوله سپهر (زاده ۱۲۶۷ خورشیدی در تهران، درگذشته ۲۸ آبان ۱۳۵۴ خورشیدی در تهران)، از رجال سیاسی ایران از اواخر عهد قاجاریه تا اواسط عصر پهلوی است، اما عمده شهرت او به خاطر کتابها و نوشتههای تاریخی است که از وی به یادگار ماندهاست. از جمله شاخصترین آثار او کتاب ارزشمند ایران در جنگ بزرگ است که از معدود منابع دست اول موجود پیرامون اوضاع ایران در دوران جنگ جهانی اول به شمار میآید. از خدمات مهم او بعنوان یک رجل سیاسی میتوان به تلاشهای او در جهت ملی شدن شیلات ایران در دوران زمامداری دکتر مصدق و همچنین به بنیانگذاری بانک صنعتی و معدنی ایران (که بعدها به سازمان برنامه و بودجه تبدیل گردید)، اشاره نمود.
این کتاب حاوی عمده آراء چامسکی درباره دستور زبان است. این کتاب از روی اثر پیشین او به نام «ساخت منطقی نظریه زبانشناسی» گرتهبرداری شده و نخستین اثر عمده چامسکی است که انتشار یافته است. فهم این کتاب مستلزم آشنایی با مبادی و مفاهیم بنیادی و اصطلاحات خاص زبانشناسی همگانی است. «ساختهای نحوی» در مجموعه اثری نسبتاً غیرفنی است؛ با این وجود خصلت فنی فصلهایی از آن بهاندازهای است که احیاناً فهم و درک تفصیلی مطالب آنها به مداقه و تأمل بیشتری نیاز دارد؛ ولی مراد چامسکی از ذکر و اقامه شواهد و دلایل که به عرضه دعویهای او جنبه فنی بخشیده، اثبات آراء زبانشناسی وی و توجیه برتری دستور زبان گشتاری است.