در آغاز سال 1906، فروید مقالهای کوتاه در باب موضوعی شگفت نوشت به نام مختصات بیمارگون در تئاتر. این نوشته کوتاه هیچگاه به زبان آلمانی منتشر نشد، اما ماکس گراف نسخه دستنویس مقاله را که از فروید گرفته بود، نگاه داشت، به زبان انگلیسی ترجمه کرد و ترجمه انگلیسی خود را در سال 1941 به چاپ رسانید. فروید هرگز از این مقاله سخن نگفت و حتی آنرا از یاد برد. لکن این مقاله شش صفحهای حاوی نظرات عمیقی است که شایسته است بیشتر گسترده و پرورده شوند. فروید به اجمال نشان میدهد که اثر هنری با استفاده از چه وسایلی مردم را تحت تأثیر قرار میدهد و به هیجان میآورد و چگونه به هدف خود میرسد. او از شعر غنائی و رقصهای مذهبی و خاصه از درام مثال میآورد و توضیح میدهد چرا نمایش رنج جسمانی در صحنه بندرت قابل تحمل است، حال آنکه رنج روانی نقش عمدهای در تئاتر دارد.
“فرهنگ تئاترهای تلویزیونی” شامل مجموعه ای از آثار پخش شده از سال ۱۳۵۷ تا سال ۱۳۹۰ بوده که از سوی اداره کل آموزش و پژوهش سیما انتشار یافته است. فهرست نمایش های تلویزیونی آمده در این کتاب بر پایه سال تولید چینش شده است و مؤلف نیز در آغاز آن گذری بر روند تولید تئاتر تلویزیونی داشته است. مقدمه این کتاب را داریوش مؤدبیان نوشته و در بخشی از آن آورده است: “تئاتر تلویزیونی از گونه برنامه های تلویزیونی است و نه از انواع تئاتر به معنای صحنه ای آن. تئاتر تلویزیونی به هر شکل و نوعی که باشد بیشتر به تلویزیون تعلق دارد و به آن نزدیک تر است.”
نمایشنامه به عنوان یکی از ارکان اصلی شکل گیری هر اثر نمایشی همواره دارای اهمیت و جایگاه ویژه در دنیای نمایش بوده است ؛ چرا که نمایشنامه در اصل نقشه ی راه برای گروه های نمایشی محسوب می شود ، مسیری که اگر به درستی توسط نمایشنامه نویس تدوین شده باشد می تواند انرژی و توان گروه را به خوبی منسجم نموده و آنان را به سوی هدف نهایی پیش ببرد. دفتر تئاتر مردمی بچه های مسجد حوزه هنری با توجه به این امر مهم و به منظور تولید محتوای نمایش برای گروه های اجرایی ، اقدام به تهیه و انتشار مجموعه نمایشنامه های بچه های مسجد نموده است . مهم ترین ویژگی نمایشنامه های گردآوری شده در این مجموعه ، علاوه بر دارا بودن محتوا و مضمون دینی و مسجدی ، هماهنگی و تناسب این آثار با فضا ، امکانات و شرایط مسجد و گروه های مسجدی ، به لحاظ اجرایی است.