این میتواند آغاز یک رمان باشد. به ویژه که در این سالها میشنویم پیوسته میگویند یکی از ارزشهای رمان در اندازه طنزی است که در آن به کار رفته است. اگر این گونه است، چه چیزی میتواند از این خندهدارتر و طنازانهتر باشد که در یک سالن بزرگ آمفی تئاتر، با ظرفیت چهارصد پانصد نفر، چهار نفد پشت تریبون نشسته باشند و برای دو نفر سخنرانی کنند. خندهدارتر این است که از این دو نفر، یک نفر مجری خود این برنامه است و نفر دیگر از دوستان سخنرانان است و سوای آن که آنها را همراهی میکند، دوربینی نیز در دست دارد و از آنها عکس میاندازد. این موقعیت، بازگو کننده چگونگی روزگار ادبیات ایران در سالهای آغاین دهه هشتاد است، چیزی که پیوسته رخ میدهد، کما بیش، غیاب شنونده، گفت و گوی یک سویه و هیجانزده شدن از پژواک صدای خویشتن. اما این تنها بخشی از این درآمد است. بخشی دیگر آن را میتوان در ذیل پایان تخاطب خواند و بین آن و موقعیت نقد ادبی ایران در نیمه دوم دهه هفتاد پیوندی برقرارساخت.
این کتاب به بررسی انتقادی رمانهایی پرداخته که بر ادبیات جهان تأثیر گذاردهاند یا لااقل در سطح جهانی مطرح بودهاند و بیشک میتواند راهنمایی باشد برای خوانندگان و مترجمان تا این مجموعه را بهتر مطالعه و درک کنند. در پایان هر بخش، ناقد پرسشهایی را طرح کرده و پاسخهایی را عرضه داشته که خود کاونده بسیاری از ابهامات است و خواننده رمان و نیز نقد تحلیلی را وامیدارد تا در باب جنبههای دیگر رمان بیندیشد و کاوشی داشته باشد در یافتههای خویش.
این کتاب دربرگیرنده هفت مقاله درباره شعر و نقد ادبی است. در این نوشتهها به گذشته و حال نقد ادبی با تأکید بر نقد شعر نگاه شده و کوشش بر سر آن بوده که با آوردن گزارشی اجمالی از سیر تاریخی نقد، پارهای از مسائل مبتلابه مورد تأمل قرار گیرد. عناوین نوشتارها بدین ترتیب است: پویه نقد، مصیبت نقد، نقد و خرافهها، نقد شعر و نقد شاعر، در روششناسی نقد، اندکی از نقد معاصران، مقدمهای بر نقد شعر این سالها.